“ย่าเขมพักผ่อนนะคะ ไม่คิดมากนะ เรื่องต่าง ๆ น้ำจะจัดการอย่างดีค่ะ” ชลาลัยกุมมือย่าเขม ส่งยิ้มให้กำลังใจย่า
“ย่าขอโทษนะลูก” ย่าเอ่ยเสียงสั่น
“ไม่ร้องนะคะ สิ่งที่น้ำแคร์ที่สุดห่วงใยที่สุดคือย่าเขม น้ำอยากให้ย่าเขมมีสุขภาพที่ดี อยู่กับน้ำไปนาน ๆ อย่าทิ้งน้ำนะคะ”
“ลูกเอ๊ย” มองหลานสาวของเพื่อนรักแล้วยิ่งรู้สึกผิดกับเพื่อนรัก ในคราแรกไม่น่าเห็นแก่ตัวเลยจริง ๆ “รู้ไหมว่าเขามาวันนี้เพราะอยากให้ย่ายอมให้หนูหย่ากับเขา”
“คุณเพลิงไม่ได้รักน้ำ เขาต้องการหย่าก็ไม่ผิดนะคะ”
“แล้วหนูรักเขาหรือเปล่าลูก”
“หนูรักย่าเขมกับโอบรักมากกว่าค่ะ” ต่อให้เธอรักคิมหันต์แล้วมันยังไง รักเขาแล้วเขาไม่รักตอบจะมีอะไรดีขึ้น มีแต่ทำให้เรื่องแย่ลงอีกต่างหาก
“ลูกเอ๊ยลูก” มือเหี่ยวยกขึ้นมาลูบหัวหลานสะใภ้ด้วยความรู้สึกหนักอกหนักใจ
“น้ำรักย่านะคะ”
“ย่าให้น้ำตัดสินใจเรื่องหย่าได้ตามสบาย หากหย่าจริงต้องมีเงื่อนไขนะลูก”
“เงื่อนไขอะไรคะย่า”
“เงื่อนไขที่หนูไม่เสียเปรียบแน่นอน”
“ตามที่ย่าเขมต้องการค่ะ น้ำฟังย่าเขม” ชลาลัยส่งยิ้มให้ย่าเขม “ถ้าอย่างนั้นน้ำไปคุยกับคุณเพลิงนะคะ”
“จ้ะลูก ไม่ว่าหนูตัดสินใจยังไง ย่าก็รักหนูเหมือนเดิม”
ชลาลัยเดินออกมาจากห้องนอนของย่าเขม เห็นคิมหันต์ยืนอยู่ที่ระเบียงเธอจึงเดินมาหาเขา สายตาทั้งคู่ทอดมองสวนผลไม้ที่ไกลสุดลูกหูลูกตา เนื้อที่สวนรื่นรมย์กว่าพันไร่ ที่นี่มันใหญ่ ใหญ่มากจริง ๆ
“ตลอดระยะเวลาสี่ปีที่เราแต่งงานกันมา ในสายตาคุณเพลิงน้ำทำหน้าที่ภรรยาขาดตรงไหนไหมคะ”
“ไม่เลย”
“ขาดสิคะ เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน ต่างคนต่างใช้ชีวิตแบบที่ตนเองชอบ น้ำไม่ได้ทำหน้าที่ภรรยาอย่างเต็มที่ตามที่ควรจะทำ ตรงนี้น้ำขาดค่ะ”
“...มันเป็นข้อตกลงก่อนแต่ง ฉันเสนอเองว่าให้เธออยู่ที่นี่ดูแลย่าและอย่าเปิดเผยว่าเราแต่งงานกัน เธอทำตามข้อตกลงทุกอย่าง ไม่ได้ผิดอะไร”
“ค่ะ ถ้าอย่างนั้นคุณเพลิงรักน้ำไหมคะ” หญิงสาวรูปร่างอวบอ้วนถามสามีผู้มีรูปร่างเพอร์เฟกต์ ใบหน้าหล่อเหลา เวลานี้เธอกับเขาไม่มีความเหมาะสมกันแม้แต่นิดเดียว
“จะถามทำไม”
“ต้องการฟังความรู้สึกที่คุณเพลิงมีต่อน้ำค่ะ ความรู้สึกที่มาจากคุณเพลิงจริง ๆ ความรู้สึกที่ไม่เสแสร้ง”
“เธอเป็นผู้หญิงที่ฉันไม่คิดจะแต่งงานด้วย เธอไม่คู่ควรกับฉัน ต่อให้เธอเป็นคนดีก็ไม่สามารถทำให้ฉันรู้สึกรักเธอได้”
“เพราะว่าน้ำอ้วน น้ำไม่เหมือนดาราคนนั้นเหรอคะ ดาราคนนั้นที่รักษาหุ่นอยู่ตลอดและเป็นคนที่อยู่ในแสง ช่วยให้คุณเพลิงโดดเด่นเป็นที่จับตามอง ช่วยขับเคลื่อนให้ธุรกิจของคุณเพลิงดีขึ้น”
สวนรื่นรมย์ที่กว้างใหญ่ คนงานจับกลุ่มพูดคุย มีเหรอที่ชลาลัยจะไม่ได้ยินไม่ได้แอบเห็นสิ่งที่คนงานคุยกัน เมื่อเกิดความสงสัยเธออยากรู้ว่าจริงไหมก็แค่หยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมากดค้นหาชื่อดาราคนนั้น ไม่นานก็พบความจริงแล้ว
“...”
“แต่เท่าที่เห็นเธอคนนั้นมาทีหลังน้ำไม่ใช่เหรอคะ ตอนที่คุณเพลิงคบเธอคุณเพลิงแต่งงานกับน้ำได้หนึ่งปีแล้วไม่ใช่เหรอคะ”
“ใช่ แต่ว่าณดาคือคนที่ฉันรักและอยากอยู่ด้วย”
“หึ ค่ะ” คำตอบของสามีทำให้มุมปากของเธอแสยะยิ้ม “ถ้าอย่างนั้น ที่เรามีอะไรกันจนน้ำท้องเพียงเพราะคุณต้องการหุ้นของย่าเขมเพียงแค่นั้นใช่ไหมคะ คุณไม่ได้รักโอบรักเลยสักนิด”
“...ใช่”
“ดีค่ะ ในเมื่อคุณไม่รักลูก ไม่รักน้ำ คุณอยากหย่าถูกต้องไหมคะ”
“ใช่ แต่ว่าที่ฉันหย่าไม่ใช่เพราะเธอไม่ดี เพียงแต่ฉันไม่ได้รักเธอ”
“ค่ะ น้ำเข้าใจ ย่าเขมให้น้ำเป็นคนตัดสินใจเรื่องนี้เอง ทุกอย่างอยู่ที่ความยินยอมของน้ำ คุณเพลิงคิดว่าต้องทำยังไงให้คนอย่างน้ำยินยอมหย่าให้คุณคะ”
“ฉันต้องทำยังไง”
“คุณเพลิงคิดสิคะ ในสายตาคุณเพลิงคิดว่าทำแบบไหนน้ำถึงจะหย่าให้คุณ ทำแบบไหนน้ำถึงจะไม่โวยวายจนทำให้คนข้างนอกรู้ว่าคุณมีภรรยาและลูกแล้ว ทำยังไงให้น้ำไม่ออกไปพูดว่าคุณมันสารเลวแค่ไหน” หากเขาไม่ใช่หลานชายย่าเขมมีเหรอที่เธอจะมองคนสารเลวคนนี้ เขามันคนเห็นแก่ตัว
ไม่มีสามัญสำนึก เป็นหนึ่งในผู้บริหารแล้วยังไง แค่ซื่อสัตย์บริหารครอบครัวยังไม่ได้
“ฉันให้เธอสามสิบล้าน”
“หึ” ชลาลัยแค่นขำในลำคอ เธอหันมองวิวด้านนอกแทนการมองหน้าสามีเห็นแก่ตัว ที่แท้ในสายตาของเขาก็มองเธอเป็นแค่หญิงสาวที่หวังเงินทางจากเขา
“เธอไม่พอใจใช่ไหม งั้นสี่สิบล้าน”
“ห้าสิบล้านค่ะ อยากได้ใบหย่าคุณต้องจ่ายให้น้ำห้าสิบล้าน”
“มากไปไหมน้ำ”
“แล้วแต่คุณเพลิงจะตัดสินใจค่ะ ถ้าอยากได้ใบหย่าก็จ่ายมาให้น้ำตามที่น้ำเสนอ คุณเพลิงเสนอเรื่องเงินมาก่อน น้ำไม่พอใจยอดก็ต้องแจ้งยอดตามที่น้ำต้องการสิคะ”
“หึ เธอมันร้ายอย่างที่ฉันคิดไว้จริงด้วย เห็นแก่เงิน”
“ค่ะ ในสายตาคุณมองน้ำเป็นแบบไหนก็เป็นตามนั้นค่ะ ตามที่คุณต้องการ”