“คุณป้าขา ไม่ลงเล่นกับยูมิจริงเหรอคะ”
“ไม่ดีกว่าจ๊ะ ขอนอนอาบแดดเป็นเพื่อนแล้วกันนะ” หลิงหลินยิ้มเอ็นดูส่งให้เด็กสาวที่ถอดเสื้อคลุมออกพาดตรงเก้าอี้ข้างๆ เธอ เผยให้เห็นชุดว่ายน้ำทูพีซสีเหลืองที่เจ้าตัวชอบนักหนา
“ว้า...อดมีเพื่อนเกาะขอบสระเลยเรา คิกคิก” ยูมิหัวเราะคิกคัก ใช่ว่าเธอจะว่ายน้ำเป็นซะเมื่อไหร่ละ ที่เล่นทุกครั้งก็อาศัยเกาะขอบสระวนไปรอบๆ ได้ตีขาป๋อมแป๋มก็สนุกแล้ว คนตัวเล็กยิ้มกว้างเดินไปที่บันไดก่อนจะค่อยๆ เกาะมือน้อยๆ พาตัวเองลอยอยู่ในน้ำ จนหญิงสูงวัยส่ายหัวน้อยๆ อย่างเอ็นดู
“ระวังนะลูก อย่าเผลอปล่อยมือเชียวล่ะ”
“ไม่ปล่อยหรอกค่า อีกหน่อยยูมิจะหัดว่ายน้ำให้เก่งๆ เลยคิดดู” ปากน้อยๆ ยื่นออกมาเล็กน้อยเมื่อคิดจะว่ายน้ำให้เก่ง
“ป้าก็คิดว่าหนูน่าจะทำได้ดีจ๊ะ” หลิงหลินพูดให้กำลังใจเด็กสาว
“แต่ไม่มีใครว่างสอนยูมิเลยค่ะคุณป้าขา” เธอทำหน้าละห้อยเมื่อคิดถึงจุดนี้ หลิงหลินอดยิ้มเอ็นดูกับท่
