17 วิวาห์จำยอม
1037 Words
ทันทีที่พิกุลและประยงค์พาบุษบาออกมาจากห้อง ผู้คนมากมายเต็มเรือนก็ทำให้บุษบาประหม่าเสียจนไม่กล้าก้าวเดิน เพราะทุกสายตานั้นจับจ้องมองมาที่เจ้าสาวไม่ต่างจากเมื่อครั้งหล่อนไปงานแต่งงานของญาติ หล่อนเองก็ตื่นเต้นทุกครั้งที่จะได้ยลหน้าเจ้าสาว ครั้งนี้ก็คงเช่นกัน
ดวงตาสวยหวานเจือความประหม่าอย่างเห็นได้ชัดมองตรงไปที่กลางเรือนซึ่งถูกจัดให้เป็นที่รับรองแขกผู้ใหญ่ทั้งฝ่ายเจ้าบ่าวแล้วฝ่ายเจ้าสาว บุษบาเห็นคุณพ่อ คุณย่าน้อย และญาติผู้ใหญ่ของหล่อนหลายคนนั่งที่ตั่งฟากซ้าย และที่ตั่งฟากขวามีคุณยายสาย คุณหญิงสร้อย ชายหญิงสูงวัยท่าทางภูมิฐาน ซึ่งคงเป็นญาติผู้ใหญ่ทางฝ่ายเจ้าบ่าว รวมทั้งเถ้าแก่ที่หล่อนเคยเห็นเมื่อวันที่คุณยายสายและคุณหญิงสร้อยมาสู่ขอ
ที่ตรงกลางล้อมรอบไปด้วยผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายมีร่างของบุรุษหนึ่งสวมเสื้อราชปะแตนนุ่งโจงสีม่วง เขานั่งอยู่แทบพื้นพรมหันหลังให้กับหล่อน บุษบารู้ได้ทันทีว่านั่นไม่พ้นจะเป็นเจ้าบ่าวของหล่อน แค่คิดแข้งขาก็พานจะแข็งไม่กล้าที่จะก้าวเข้าไป แต่ฝ่ามือของพิกุลและประยงค์ที่ประคองอยู่พร้อมบีบเบาๆ ก็ย้ำเตือนว่าที่นั่งด้านข้างที่เขาเว้นไว้ นั่นคือตำแหน่งของหล่อน ตำแหน่งของเจ้าสาว
บนตั่งที่หล่อนก้าวผ่านมีพานจำนวนมากนับไม่ถ้วนถูกตกแต่งด้วยการเย็บตองสดประดับประดาด้วยดอกไม้แซมด้านข้างลักษณะเหมือนดอกไม้บานแต่มีตุ้มอุบะตกแต่งโดยรอบ สวยงามสมกับเป็นงานมงคล
ที่เห็นมีพานขันหมากเอก พานสินสอด พานแหวน พานธูปเทียนแพ พานกล้วย พานอ้อย พานมะพร้าว พานส้มโอ และมีพานที่ใส่หน่อกล้วยขนาดเล็กที่เพิ่งแทงหน่อขึ้นจากดินเห็นใบเลี้ยงสัก 2-3 ใบ ผูกติดอยู่กับต้นอ้อยขนาดเล็ก นอกนั้นน่าจะเป็นพานขนมมงคลเพราะมีฝาชีตัดเย็บจากผ้าโปร่งครอบเอาไว้
ข้าวของหลากหลายอย่างที่ทางฝ่ายเจ้าบ่าวจัดเตรียมมา ยิ่งตอกย้ำว่างานสมรสในวันนี้กำลังเริ่มต้นขึ้นอย่างที่ควรจะเป็น หล่อนไม่อาจจะถอยหลังได้อีกแล้ว
“โน่นแหนะ เจ้าสาวมาแล้ว”
ใครคนหนึ่งพูดขึ้น ทุกสายตาจึงจับจ้องมาที่หล่อนยกเว้นเขา บุษบาไม่รู้หรอกว่านับจากวินาทีนี้ไปหล่อนจะต้องทำตัวเช่นไรบ้าง รู้แค่ว่าด้านข้างซ้ายขวามีพี่สาวคอยโอบประคองไม่ให้หล่อนล้ม ด้านหน้ามีสายตาของคุณพ่อ และคุณย่าน้อยที่มองมาอย่างปรานี เพียงเท่านี้หล่อนก็พร้อมจะก้าวเดินไปสู่อีกสถานะหนึ่ง สถานะภรรยาของ ‘พระวิจิตรดุริยางค์’
“เจ้าสาวมานั่งตรงนี้เร็ว”
เถ้าแก่ของฝ่ายชายเอ่ยด้วยน้ำเสียงปรานีเรียกให้หล่อนไปนั่งด้านข้างเจ้าบ่าว บุษบาเดินเข้าไปย่อกายลงนั่งข้างเขาก่อนจะพนมมือไหว้ผู้ใหญ่ทุกท่าน โดยไม่เหลือบสายตาไปทางคนที่นั่งด้านข้างเลยสักนิด หล่อนเพียงก้มหน้ามองฝ่ามือที่บีบกระชับเข้าหากัน จนได้ยินน้ำเสียงปรานีของคุณย่าน้อยเอ่ยขึ้น
“แม่บุษบา ตื่นเต้นรึลูก ไม่เป็นไรนะ ย่าอยู่ตรงนี้”
บุษบาช้อนสายตาที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำหล่อเลี้ยงขึ้นมองท่านและก็เห็นวาวน้ำตาของท่านเช่นเดียวกัน แต่เป็นน้ำตาที่หล่อนรับรู้ได้ว่าคือความสุข หล่อนยิ้มให้ท่าน เพราะแม้หล่อนจะไม่รู้ว่านับแต่นี้ไปชีวิตคู่จะมีความสุขรึไม่ แต่เวลานี้หล่อนรู้แล้วว่าครอบครัวของหล่อนมีความสุขเท่านั้นก็พอแล้ว
“แม่บุษบา ไหว้คุณพี่ศรเขาสิลูก”
บุษบาพนมมือไหว้คนที่นั่งด้านข้างอย่างอ่อนช้อยตามคำที่คุณพ่อบอก ได้ยินเสียงคุณหญิงสร้อยบอกกับลูกชายให้รับไหว้หล่อนเช่นกัน หล่อนเห็นเขาพนมมือระดับอกรับไหว้ ก่อนที่หล่อนจะหันหน้ามองตรงไปยังคุณพ่อและคุณย่าน้อยเพราะยังไม่กล้าพอจะมองหน้าเขา
ทว่าหากบุษบาจะช้อนสายตาขึ้นมองเจ้าบ่าวสักนิด หล่อนก็จะได้เห็นว่าเจ้าบ่าวที่เพิ่งได้เห็นหน้าหล่อนเป็นครั้งแรกนั่นมีสีหน้าเช่นไร
“แม่ประยงค์ดูหน้าคุณพระสิ มองแม่บุษบาตะลึงไปเลย” พิกุลขยับไปกระซิบน้องสาว
“นั่นสิคะคุณพี่ อิเหนาเห็นหน้านางบุษบาครั้งแรกก็ตะลึงมองอย่างนี้แหละค่ะ น่ายินดีนะคะที่ได้เห็นหน้ากันวันแต่ง เพราะถ้าเป็นอิเหนาจริงๆ ล่ะก็ คงอีกนานกว่าจะได้นางบุษบามาครอง ต้องกลับไปละเมอเพ้อพก จะหลับจะตื่นก็เห็นแต่หน้านางบุษบาลอยเด่น” ประยงค์นึกภาพตามจนต้องปิดปากกั้นขำ
“แต่นางบุษบาของเราสิ ไม่คิดจะมองอิเหนาสักนิด นี่ถ้าแม่บุษบาเห็นหน้าอิเหนาจะทำหน้าอย่างไรนะ”
“น้องก็อยากเห็นค่ะ แม่บุษคงมีความสุขมากที่ได้แต่งงานกับคนที่มอบหัวใจให้เขาไปเนิ่นนาน”
“พี่มั่นใจว่าจะเป็นเยี่ยงนั้น คู่กันแล้วไม่แคล้วกันนะแม่ประยงค์”
“ใช่ค่ะคุณพี่ น่าอัศจรรย์ใจที่สุด น้องเองยังไม่คาดคิดว่าบุตรชายคุณหญิงสร้อยจะเป็นพ่ออิเหนานั่นเอง”
“พี่ก็คิดเยี่ยงนั้น สุดท้ายนางบุษบาและอิเหนาก็ได้ร่วมเรียงเคียงคู่ตุนาหงัน คู่แล้วไม่แคล้วกันจริงๆ”
พิกุลดีใจกับน้องสาวจนต้องลอบเช็ดน้ำตาด้วยความปลาบปลื้ม โชคดีที่คุณพ่อเล็งเห็นความเต็มใจของบุษบาเป็นสำคัญ ท่านจึงเรียกหล่อนและประยงค์มาเพื่อปรึกษาเรื่องการดูตัว และเมื่อหล่อนรู้ว่าบุตรชายของคุณหญิงสร้อยคือพระวิจิตรดุริยางค์ หล่อนก็ไม่รั้งรอที่จะบอกเล่าเรื่องความพึงใจในบุรุษนั้นที่ตรึงใจบุษบามานานถึง 5 ปี
คุณพ่อจึงสั่งห้ามไม่ให้พวกหล่อนพูดเรื่องนี้ ด้วยว่าการดูตัวบุษบานั้นยังไม่สิ้นสุด หากพระวิจิตรฯ ปฏิเสธ ผู้ที่จะเจ็บช้ำที่สุดคงไม่พ้นจะเป็นตัวบุษบาเอง
- Writer
