“พ่อศร พ่อฝากน้องด้วยนะ หากแม่บุษดื้อดึง พ่ออนุญาตให้พ่อศรว่ากล่าวตักเตือนได้ ขอให้พ่อศรรักและเมตตาน้อง หากวันใดไร้รักไร้เมตตาก็ขอให้ส่งคืนพ่อ อย่าหักหาญ อย่าทำให้แม่บุษต้องเจ็บช้ำ เพราะนั่นเท่ากับว่าพ่อศรฆ่าพ่อให้ตายทั้งเป็น”
พระนาฏกรรมฯ กระชับฝ่ามือที่ต้นแขนของศร ฝากฝังและต้องการคำยืนยันว่าศรจะไม่ทำให้บุษบาต้องเสียใจ
“ขอรับคุณพ่อ กระผมจะรักและเมตตาแม่บุษเป็นอย่างดี จะไม่ทำให้แม่บุษต้องเจ็บช้ำทั้งกายทั้งใจ กระผมสัญญา”
“คุณพระพูดแล้วอย่าคืนคำนะคะ ฉันกับแม่ประยงค์จะรออุ้มหลานค่ะ”
คำพูดของพระนาฏกรรมฯ และพิกุลแทรกซึมเข้าไปในหัวใจ และเมื่อสบดวงตาที่ฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำตาของบุษบา นั่นก็ทำให้ศรต้องตระหนักให้จงดีว่าบุษบานางนี้คือเมียกลางเมือง เป็นแม่เรือนแห่งเรือนพระวิจิตรฯ และเป็นผู้หญิงที่เขาต้องครองเรือนอยู่ด้วยกันนับจากวันนี้เป็นต้นไป
เมื่อเจ้าเข้มขนข้าวของขึ้นรถเรียบร้อยแล้ว ศรจึงเปิดประต
