“Sorry,, talaga dahil sa akin nadamay pa kayo?!” Paghingi ko ng paumanhin sa dalawa kong kaibigan dahil pati ang mga ito ay naparusahan ng wala sa oras.
“Mmmm, pwede naman silang mag stay rito sa hacienda kung wala sila mapuntahan?!” Singit ng lalaki sa aking likuran.
Sabay naman kaming napalingon na tatlo. Hindi ko napansin na hanggang ngayon ay nasa likuran ko pa rin pala ito at kasama pa ang mga kaibigan ng lalaki.
“Talaga, po kuya Arthur. Maraming salamat po.” Masayang wika ng dalawa.
Ngumiti naman ito ng tipid. “Wala, yung kaibigan kayo ng asawa ko kaya welcome kayo dito.” Sagot naman nito.
“Yeahh, ang sweet mo naman pala kuya Arthur, sana all nalang.” Kinikilig na wika pa ng dalawa habang nakatingin sa akin ang mga ito.
“Pero, may gusto pala kaming sabihin sa'yo kuya Arthur.
