จากนั้น...เม็ดยาขมๆ ก็ถูกอัดเข้าปากกรอกตามด้วยน้ำจนสำลัก แต่พวกเขาก็ยังไม่ยอมปล่อยเธอ ในที่สุด...มันก็ถูกกลืนลงคอด้วยความจำยอม เสื้อผ้าลายเลื่อมเปียกชุ่ม
พันธนาการที่ตรึงอยู่ก่อนหน้าก็คลายลง พวกเขาจากไปไม่แยแส ปล่อยให้เธอพะว้าพะวังใจจมอยู่กับความขลาดกลัวอย่างนั้น
บัวบงกชทรุดกายจากเก้าอี้ไม้สัก ทอดร่างลงนั่งบนพื้นพรมสีแดงที่ฉานฉายคล้ายหัวใจที่บาดเจ็บระบมของเธอ
ไม่น่าเลย...เพราะความคึกคะนองลำพองตัวแท้ๆ หายนะจึงมาเยือนอย่างไม่คิดคาดหมาย เพราะอย่างนี้ใช่ไหมองศาถึงออกปากห้ามนักหนาไม่ให้เธอทำอะไรนอกเหนือคำสั่งเขา กฎต้องเป็นกฎจริงๆ
ใครฝ่าฝืนกฎความวิบัติก็จะมาเยือนอย่างแสนสาหัสในทันที...
ดวงตากลมโตพร่ามัวไปด้วยหยาดน้ำ ในห้องนี้มีแต่เธอที่เป็นสตรีเพศ เหล่าสาวงามนางอื่นๆ ต่างหายลับไปกับทางเดินที่ทอดยาวอยู่เบื้องหน้าโดยไม่รู้ชะตากรรม ผู้คุมกฎทุกคนประจำที่ในท่าเดิม ไม่เหลือบแลหรือให้ความสนใจเหยื
