ปิ๊งรักคุณพ่อลูกติด
ผ้ายับที่พับไว้ เขียน
บทที่ 12
------ (ไอริน)
Rrrrr
-05.30-
-Boom Kitti…-
“อื้อ....ค่ะ” ฉันกดรับสาย จากโทรศัพท์ เสียงเตือนดังเอ็ดตะโร ใครนะที่โทรมาตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง เสียงดังน่ารำคาญจริง ๆ
“ตื่นได้แล้วครับครู” เสียงของคนที่โทรมาทำฉันตาเบิกโพลง แถวยังดีดีตัวลุกขึ้นนั่งอย่างทันที
“คะ..คุณบูมเหรอคะ”
“ครับ ครูยังไม่ตื่นจริง ๆ สินะ” เสียงเขาใสแจ๋วแสดงว่าตื่นนานแล้วหรือเปล่านะ แต่ที่แน่ ๆ ฉันตั้งนาฬิกาปลุกตั้งแต่ตี 5 ไหงถึงไม่ได้ยินเลยล่ะอุตส่าห์ตั้งซ้อนกันไว้ตั้งหลายรอบ
“ขอบคุณนะคะที่โทรปลุกพอดีเมื่อคืนนอนดึกไปหน่อย วันนี้เลยไม่ได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกเลย” ความจริงแล้วปกติกว่าฉันจะได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกก็ใกล้ 6โมงเช้าทุกทีนั่นแหละ ดีที่ไม่ได้กินมื้อเช้าก็เลยไม่ต้องเผื่อเวลาทำกับข้าว กับกินข้าว
“ผมโทรมารอบที่ 3 แล้วครับ” ตายล่ะ!! น่าอายที่สุด เป็นผู้หญิงแต่กลับนอนขี
