ปิ๊งรักคุณพ่อลูกติด
ผ้ายับที่พับไว้ เขียน
บทที่ 19
----- (ไอริน)
ช่วงนี้ฉันไม่ค่อยได้คุยกับคุณบูมเท่าไหร่นัก ด้วยเพราะอาการน้องแบมยังไม่สู้ดีเท่าไหร่ เห็นเขาเป็นเดือดเป็นร้อนเรื่องลูกก็นึกสงสาร และยิ่งรู้สึกเข้าใจความรู้สึกของแม่ที่หวงไม่ให้ฉันทำงานเลย ลูกสาวคนเดียวเลี้ยงมาตั้งแต่เล็กวันหนึ่งต้องออกจากบ้านมาอยู่ตัวคนเดียว ไม่รู้ต้องเจออันตรายอะไรบ้าง
“รู้จักเบอร์แม่เหมือนกันเหรอ” ทันทีที่แม่กดรับสายเสียงที่ดังลอดมาจากปลายสายก็เต็มไปด้วยความน้อยใจอย่างรู้สึกได้เลย
“โธ่แม่ ก็ไม่ค่อยว่าง” ฉันตอบไปก่อนจะลุกขึ้นเดินออกมาที่ระเบียงหน้าบ้าน
“ทำอะไรไม่ว่าง เที่ยวไม่ใช่เหรอ” ฉันสะดุ้งโหยงเพราะเพิ่งรู้ตัวว่าเกือบหลุดปากพูดความจริงออกไป
"ก็นั่นแหละ เที่ยวจนไม่มีเวลา" ฉันตอบกลับไป
“อยู่ไหนเนี่ยตอนนี้”
“ก็...อยู่ที่พัก”
“เช่าที่นอนหรือว่าอยู่กับใคร” ทำไมแม่ถามเยอะจัง ฉันระแวงกลัวแม่จะรู้ความ
