The Act Of Loving You

Chapter 3

Adriel's P.O.V

The next day...

I woke up not because of the loud sound of my alarm but because of the loud ring of my phone. Its just 4 in the f*****g morning and someone is f*****g calling me. Tamad kong kinuha ang cellphone na nakapatong sa side table at sinagot iyon without knowing who the caller was. "Who the f**k are you?!" inis kong tanong. "If you have nothing to say, I'll hung up now. You are disturbing my sleep-"

"My Son, finally you answered" My dad exclaimed. Muntik na akong mahulog sa hinihigaan ko ng marinig ko ang boses ni dad. Damn, minura ko pa talaga si Dad, s**t. I'm doomed. "I-im sorry, dad. I didn't know," Paghingi ko ng tawad. I heard him laugh in the other line. "I am sorry too, son, for disturbing you from your sleep," Napabalikwas ako at napilitang bumangon sa pagkakahiga. "What do you want, dad?" I asked casually habang humihikab pa. "Ow, Is Allana is there with you? At the mansion? Nakita ko kayong dalawa na pinipilit mo siyang pinasasakay sa sasakyan mo so I bet na nadiyan nga sa sa tabi mo ngayon," Napaubo naman ako sa huling sinabi ni Dad.

"Dad, Allana is here in my house but she's not beside me," sabi ko pa. "Where does Allana sleep then? Sa sofa? How irresponsible human being are you? Buntis iyong bata tapos sa sofa mo lang pinatulog?" And there goes dad, Hindi ata siya nauubusan ng isesermon sa akin. Hindi pa nga ako nakakapagsalita ay inuunahan na agad ako.

"And who said na hahayaan ko siyang matulog sa sofa? Dad, Havent you remember na tatlo ang kwarto ditto sa bahay ko? I have a guests room, at doon siya natutulog ngayon," I explained. " I'm sorry, I over reacted. I want you to bring Allana here at the mansion, lets all have a dinner together. I have to tell her something important. I also hope that you could bring your Manang Lourdes with you," sabi ni dad.

" Okay, I'll tell them. What time ba?"I asked. "6:30, I'll wait for you here," Dad informed before ending the call. Marahas akong napabuga ng hangin. I tried my self to sleep but I cant anymore kaya naman ay napagpasyahan kong bumaba nalang ng kusina para mag-kape since sobrang aga pa.

Habang binabaybay ako ang hagdanan pababa ay narinig ko ang boses nila manang at Allana. Bakit parang ang aga naman nila atang nagising? Its just 4:34 but pero busy na sila sa kusina. Napatigil ang kanilang pag-uusap ng mapansin ako ni manang na papalapit sa kanila. " Magandang umaga sayo, Adriel, anak. Maaga ka din atang nagging ah?" Pag-uusisa ni Manang.

Lumapit ako sa kanya at binati siya, "Good morning din sayo, Manang," sabi ko sabay halik nito sa pisnge. Kung hindi niyo natatanoong, Si manang na ang tumatayong Mama ko simuula noong bata pa lamang ako. I was only 5 months old when we lost mommy, due to car accident.

Sabi ni Daddy, Mommy was the one who drove the car kaya naman mas malakas ang naging impact sa kanya ng pagkakabangga. Hindi raw kami masyadong naapektuhan ni manang sa naturang aksidente dahil nasa likuran kami ni Manang. Actually, second life na namin to ni Manang. Kaming dalawa lang ni Manang ang nakaligtas sa trahedyang iyon. Yung nakabanggaan naming ng sasakyan ay patay ang lahat na nakasakay. Miracle isn't it?

I miss my mom, Even though I didnt have the chance to see her. Palagi din naming siyang dinadalaw kapag death anniversary niya or Birthday niya. I am very lucky to have manang beside me, Kahit wala akong Mama never naman iyong pinaramdam sa akin ni Manang, Kailan man ay hindi siya nagkulang. That's why I treasure her so much. I cant imagine what my life would be kung wala si manang para gabayan ako.

Okay, I need to stop now, I am being too cheesy now.

" G-good Morning, Adriel," rinig kong bati ni Allana sa akin. I just gave her a warm smile buut I didn't greet her baack. "Ahh, Adriel, gusto mo ba ng kape? Gatas? Tea? Ipagtitimpla kita," alok ni Allana sa akin. " A coffee will do," Sagot o sa kanya. Si Allana naman ay agad na nagtungo sa counter at nagtimpla ng kape. "Halika ka, Allana. Tuturuan kita sa pagtimpla ng paboritong kape ni Adriel," tinulungan ni manang si Allana sa pagtimpla ng kape ko.

Nagpaalam muna ako sa dalawa para tawagan ang secretarya ko na para I-move sa bukas halat ng scheduled check-ups ko. Pagbalik ko naman ay nakahanda na ang kape. "Adriel, may trabaho k aba ngayon? Maaga ka atang nagising?" usisa ni Manang. "I do have a work now but I moved all my scheduled check-ups,"

Naakita ko si Allana na nakaupo lang sa gilid ni manang na tila nakikinig lang sa aming usapan ni Manang habang iniinom ang gatas niya. "Bakit naman? May pupuntahan ka ba ngayon?" tanong ulit ni manang. "Wala naman, I just want to rest,"

Habang nag-uusap kami ni manang ay Nagpaalam si Allana na maguluto lang daw muna siya ng pang-umagahan namin. Maybe because she got bored at wala siyang maisip na gawin. Bumalik nalang muna ako sa kwarto ko para maligo at para narin ayusin ytung higaann ko habang nagluluto ng almusal si Allana. Pagbaba ko ay nakahanda na ang lamesa.

"Halika Adriel at kakakin na tayo," aya sa akin ni manang. Naupo kaming tatlo at tahimik lang na kumakain hanggang sa basagin ni Manan gang katahimikan. " Adriel, Anak, Dito ka lang naman siguro sa bahay ngayon diba? Pwude bang ikaw muna ang mag-asikaso kay Allana habang wala ako?" Manang asked. " Where are you going ba, manang?" I curiosly asked her. " Mamalengke, paubos na kasi ang stock natin. May ipapabili ka ba? Ikaw Allana, may gusto ka bang ipabili?" Agad namang umiling-iling si Allana. " Wala naman po,"

" Allana," tawag ko ng pansin ito. Lumingon naman ito agad sa akin. " Hmm? M-may kailangan ka ba?" she asked. "Can we talk? I have something to tell you," I asked. I want to dicuss to her what daddy told me earlier this morning. "Sige, tatapusin ko nalang muna to, sandali nalang man ito." she said. Tumango lang ako bilang tugon, siya naman ay pinagpapatuloy ang pagtulong kay manang sa pagliligpit ng aming pinagkainan.

I was sittiing on the couch busy watching TV, then I felt someone tapped my shoulder. " A-Adriel, tungkol saan ba ang p-pag-uusapan natin?" She stuttered. Why is she stuttering? Kapag naman si manang naman ang kausap niya hindi naman siya na-uutal.

"Hey, Loosen up , Allana. hindi naman ako nangangain ng tao. But I do eat p***y," I playfully said. She stiffened. I also saw her cheeks turning crimson. She's blushing. "Relax, Okay?" Tumango lang ito.

I slightly smile at her reaction. Humugot muna ako ng isang malalim na hininga bago nagsalita. "Daddy called earlier and invited us for a dinner, he wants us to go there tonight. And Also, Dont worry, kasama naman natin si Manang Lourdes," I stated. " S-sige" sagot niya lang. "Take a bath first, pupunta tayo sa boutique ni Dianne to buy you clothes that you'll wear tonight," I added up.

"Aalis tayo mamayang 9, idadaan nalang din natin si manang sa grocery store,"

"O-okay maliligo lang muna ako" pagkasabi niya noon ay tumakbo papuntang kwarto niya, pero bigla itong huminto sa pag-akyat at lumingon sakin. I gave her a What-Do-You-Need-Look.

" Ahh, Adriel, nakalimutan ko kasi, wala pala akong dalang pampalit," nahihiyang sabi niya at nagbaba ng tingin.

I arched a brow at her and she just answered me with an awkward smile. Dinukot ko ang cellphone ko na nasa aking bulsa and dialed Dianne's number. Dianne, she is my Ex-girlfriend. And if you're asking if we had s*x, my answer is no. Before naging kami ni Dianne ay boyfriend niya ang isa sa pinakamatalik kong kaibigan kaya I respect her so much. I mean yung naging relasyon kasi namin ni Dianne ay parang pagpapanggap lang para pagselosin si Sancho. They're also expecting their twins.

"Hello Dianne," I greeted her

"Adriel, Ang aga-aga, napatawag ka?"

"Can I ask you a favor?"

" Sure, what is it ba?"

"Can you send some girl clothes here at my house?" I asked.

"Para saan ba? Dont tell me may binabahay ka na? O di naman kaya FuBu?," she teased me. "Stop it, Dianne. She's not one of my girl, Hindi ko rin binabahay at most importantly, hindi ko siya FuBu, She's far from being one," pagtanggi ko.

"Who is she then?" I already expected that kind of question coming from Dianne, knowing her, walang pinapalampas na balita yan. tss.

" A Friend" mabilis kong sagot

" Ohh, a friend. Well, I am excited to meet your friend. Can you tell your friend to wait for about 5-10 minutes?" I can hear sarcasm on her voice. And she also emphasized the word 'friend' I just ended the call, Dianne is pissing the hell of me.

" Can you wait for about 5-10 minutes bago dumating ang damit mo?" I asked her. She just nodded and headed back to her room. After no'n ay sinend ko ang estimated sizes ng damit at under garments para kay Allana. Actually mag kasing height at katawan lang sila ni Dianne. Though mas Matangkad ng konti si Allana.

"Anak, may pinadalang mga gamit galing daw ito sa boutique ni Dianne. Ihahatid ko na ba ito sa kwarto ni Lana?" Manang asked.

"Nah, ako nalang ang magdadala nito sa kanya," Binigay naman sa akin ang mga paper bags.

Damn Dianne. Bakit ang dami niyang pinadala? s**t.

I dialed again Dianne's number. "Dianne, Bakit andami ng-" hindi ko natapos ang sasabihin ko ng sumabat sumabot siya.

"Stop over reacting, Adriel and just hear me first. Don't worry, Adriel. Yung isang paper lang naman ang babayaran mo, and the rest is my treat. It's my gift for the lucky girl, cause this is first time Adriel. First time mong magdal ng babae sa mismong bahay mo!" She exclaimed.

" Okay, I'll pay you when we got there." I said. "Whats the point of sending clothes there kung pupunta naman pala kayo dito sa boutiqu- Oh my gosh, wait, I think I get it" she paused.

" Did you ripped her clothes and her hymen, yesternight?" Dianne exclaimed. "Your mouth, Dianne. Its not what you think, nagkataon lang talaga na wala siyang dalang mga damit. Mali iyang iniisi mo," I explained to Dianne.

" Why sound so indenial, Adriel?" she mocked. I hang up immediately the call, baka kung saan pa mapunta ang usapan.

I headed to the guest room where Allana is right now. I knocked but Lana didn't answered. Pumasok nalang ako sa loobng kwarto at inilapag sa sahig ang mga dala kong paper bags. Hindi nagtagal ay may narinig akong pagpihit ng door knob galing sa bathroom, at iniluwa doon si Allana na nakatapis lang.

" Ayy kabayo." She shouted in shock, napahawak pa ito sa dibdib. I laughed at her reaction " Really Allana? You thought that I'm a horse? I'm too handsome to be called a horse, Baby." I stated.

" Yabang," She whispered. " By the way, Nandiyan lahat ng mga damit mo, Get dressed para maka alis na tayo." I informed her. "Uhmm babayaran nalang kita pag nakuha ko na ang sahod ko sa pagtu-tutor ko, at uhmm... pwude ba lumabas ka muna, Magbibihis lang sana kasi ako," she carefully said.

Pero imbes na lumabas ako ay humiga ang ako sa kama habang pinagmamasdan siya. " Don't worry, I'm not gonna look at you, just don't mind me." I lied. Bumuntong hininga naman ito at nagsimulang magbihis habang nakatalikod sa akin.

I don't know what's happening to me, but the way she moves and dress herself, I find it graceful.

Tumingin siya bigla sa gawi ko and she caught me staring at her while she's dressing herself up.

"Adi naman ih, sabi kong huwag titingin eh," reklamo nito.

Adi naman ih

Adi naman ih

Adi naman ih

Adi... she called me Adi. She just gave me a nickname.