มู่ซูเจินก็คิดได้เช่นกัน ริมฝีปากถึงได้คลี่ยิ้มแล้วเอ่ยออกมา “เช่นนั้น ต่อไปนี้เจ้าเรียกข้าว่าเฟิ่งเซียนเป็นอย่างไร”
“เฟิ่งเซียนหรือเจ้าคะ” เสียวจีพยักหน้า “ดีเจ้าค่ะ”
“ส่วนเจ้าก็ใช้ชื่อ จีฮวาก็แล้วกัน”
“เจ้าค่ะคุณหนู”
ตกลงเพิ่มชื่อใหม่กันเรียบร้อย รถม้าก็แล่นมาถึงฝั่งบูรพาทันที เพราะอยากเดินดูร้านรวงต่างๆ ของมารดาด้วยตาตนเอง มู่ซูเจินจึงปล่อยให้เสี่ยวจีประคองจากรถม้า ลงมาแล้วก็ทำตัวเป็นเพียงชนชั้นกลางผู้หนึ่ง ถุงเงินที่ให้เสี่ยวจีติดตัวมาก็มีเพียงไม่กี่สิบตำลึงเท่านั้น เวลาเดินเข้าร้านจึงค่อนข้างจะระมัดระวัง ไม่ได้เปิดเผยท่าทีของคุณหนูตระกูลใหญ่ออกมาแม้แต่น้อย
สาเหตุที่นางทำได้ดีขนาดนี้ เพราะเมื่อก่อนนางเป็น เจิ้งซวีจู บุตรสาวท่านรองเจ้าเมืองในเขตซูโจวมาก่อน แม้จะเป็นถึงบุตรสาวรองเจ้าเมืองแต่ฐานะของนางก็เป็นเพียงคุณหนูเจ็ด ลูกอนุภรรยาเท่านั้น แม้จะได้รับการโปรดปรานจากใต้เท้าสกุลเจิ
