love this time ขอเกิดใหม่อีกครั้ง...

จุดเริ่มต้นของทิพา ปี๊น!.ๆ... เสียงรถหนึ่งคันที่ดังมาจากหน้าบ้านของตละกูลเหมนันต์ เป็นสัญญาว่าลูกชายของบ้านกลับมาแล้วประตูบ้านเปิดออกโดย อัตโนมัติรถเทียบจอดหน้าประตูบ้าน มีคนใช้หลายคนมาต้อนรับหน้าบ้าน "แจ๋วคุณพ่อคุณแม่ไปไหน?" ทิวากร เหมนันต์ ทิวาเป็นลูกชายคนเดียวของบ้านเป็นที่รักของพ่อและแม่ เป็นผู้ชายคนหนึ่งที่มีอะไรพิเศษคือทิวาเป็นผู้ชายที่สามารถตั้งครรภ์ได้ "คุณผู้หญิงกับคุณผู้ชายยังไม่กลับจากบริษัทค่ะ คาดว่าน่าจะกลับดึกอยู่ค่ะ" ทิวาพยักหน้าแล้วเดินเข้าบ้าน มองไปรอบๆ บ้านที่มีคนใช้คนหนึ่งยืนทำความสะอาดอยู่ คนใช้คนนั้นดันสบตาทิวาเข้า "มองฉันทำไม?" "พลอยเปล่าค่ะ" "ก็เห็นอยู่ยังเถียงอยู่!.." "พลอยขอโทษค่ะ..." เพรี๊ย!.. ทิวาเดินเข้าไปตบหน้าหญิงสาว ที่อาจพูดโกหกเขาแล้วทิวาก็เดินขึ้นห้องไป อาบน้ำล้างตัวเพราะพึ่งกลับจากด้านนอก แล้วดันเปิดกระจกตอนผ่านตลาดสดควันเข้ารถ ในช่วงเวลาสองทุ่มพ่อแม่ของทิวาก็กลับมา ทิวาเดินลงไปก็เห็นว่าพ่อกับแม่กำลังจะนั่งกินข้าวกันอยู่ "อ้าว...ทิวากลับมาแล้วหรือลูกมากินข้าวกับแม่พ่อมา" "ไม่เป็นอะไรครับคุณพ่อคุณแม่ทานเลยผมทานตอนนี้แก้มออกแน่ นี่...ขอน้ำแร่หน่อยสิ"ทิวาเอ่ยพูดกับคนใช้ที่ยืนอยู่ในครัวเธอรีบหยิบแล้วส่งให้ทันที "ออ..พ่อครับด้านในรถผมอ่ะมีกลิ่นอยู่ให้คนขับรถเอาไปล้างทำความสะอาดให้ด้วยนะครับ" พ่อของทิวาก็พยักหน้ารับทิวาเอ่ยขอบคุณแล้วเดินขึ้นห้องนอนไปทาครีมก่อนนอน แล้วล้มตัวหลังพิงหัวเตียงหยิบมือถือขึ้นมาเข้าไปอ่านข่าว ก็ปัดไปเจอข่าวของ กานต์กุล อัศวโยธิน กาน คนที่ตนปลื้มเป็นข่าวกับหญิงสาวคนหนึ่ง "ชิ...หน้าตาธรรมดามีสิทธิอะไรมาขึ้นรูปคู่กับพี่กานของฉัน..คบกันเหรอไม่มีทาง" ทิวากำมือถือแน่น ปาไปที่เตียงนอน "จะไม่มีใครได้พี่กานไป..." พอตอนเช้าทุกคนลงมาทานข้าวกันทิวาเอ่ยพูดกับพ่อกับแม่ "คุณพ่อคุณแม่ครับเราชวนพี่กานกับคุณป้ากับคุณลุง มาทานข้าวที่บ้านไหมครับ""ได้จะเย็นนี้เลยเนอะ" แม่ของทิวาเอยพูดพ่อก็พยักหน้า ทิวาอมยิ้มเล็กน้อย ตกเย็นทิวารู้ว่ากานจะมาก็ออกไปต้อนรับพร้อมกับพ่อกับแม่ของทิวา "สวัสดีครับคุณหญิงริษา คุณประพล" คุณหญิงน้ำหนึ่งแม่ของกานเอยทักทายพ่อแม่ทิวา "ยินดีมากเลยครับที่มาตามคำรับเชิญ" พ่อของทิวาเอ่ยพูดขอบคุณก่อนพากันเข้าบ้าน "พี่กานสวัสดีครับไม่เจอกันนานเลยนะครับ" "ครับ" กานพูดแค่คำเดียวแล้วเดินเข้าไปในบ้านทิวายิ้มก่อนเดินตามไป ทุกคนนั่งลงทานอาหารกัน "พี่กานทานอันนี้สิครับอร่อยมาก" "ขอบใจพี่ตักเองได้.." กานพูดขอบใจไปแต่ไม่ได้มองหน้าทิวาและเขี่ยอาหารที่ทิวาตักให้ ไปไว้ข้างชามทิวาเห็นแบบนั้นก็หงุดหงิดนิดหน่อย เมื่อทุกคนทานอาหารเสร็จก็พากันไปนั่งคุยที่ห้องนั่งเล่น "ทิวาลูกพาพี่เขาไปเดินเล่นสิ" "ได้ครับ..พี่กาน.." ทิวาไม่ทันพูดจบจะเอื้อมมือไปจับแขนแต่ กานก็เดินตัวปลิวออกไปก่อนทำให้ทิวาหน้าเหวอ กานเดินไปทางสวนหลังบ้านมองต้นไม้เพราะกานชอบ แต่สำหรับทิวานั้นไม่ชอบเพราะมันล้เบื่อและเหม็นสำหรับเขา "พี่กานผู้หญิงในข่าวนั้นใครเหรอครับ" "ถามทำไมเลิกยุ่งกับพี่สักทีอย่าเอาผู้ใหญ่มาบังคับพี่ทางนี้ทิวา" "ผมก็ไม่ได้บังคับสักหน่อยผมชอบพี่นะพี่กานผมมีลูกได้ให้นมลูกได้เป็นภรรยาให้พี่ได้แล้วก็เป็นคนละ.." "ทิวานายเป็นได้ทุกอย่างแต่ไม่ใช้คนที่พี่รักแค่นั้น" "ทำไมครับทำไมพี่รักผมไม่ได้สักที!..." "พี่ต้องบอกอีกเหรอคิดดีๆ ว่าทิวาทำอะไรให้พี่ชอบบ้าง" กรี๊ด!.... "พี่กานพี่มันจะมากไปแล้วนะสักวันพี่จะต้องรักทิวา" ทิวาเดินริ้วๆเข้าบ้านขึ้นไปบนห้อง ปิดประตูเสียงดังเพราะโมโหอีกฝ่าย ทั้งที่ตัวทิวาเองก็ทำดีกับอีกคนมาตลอดแท้ แต่อีกฝ่ายไม่เคยสนใจเลยด้วยซ้ำ ทิวากำผ้าปูที่นอนแน่นหยิบหมอนและของในห้องปาลงพื้นในเวลาต่อมา จนไม่นานหลังจากที่พ่อแม่ของทิวาพูดคุยกับคุณหญิงจบก็ขึ้นมาดูลูกชาย "ทิวาลูกเป็นอะไรใครทำอะไรลูก?..." "แม่ช่วยทิวาด้วยทิวาอยากได้พี่กานทำไมพี่กานเขาไม่ชอบทิวาเลย" "ใจเย็นลูกไม่นานๆลูกคือพ่อแม่มีอะไรจะบอกเรา" "ครับ?" "คือธุรกิจของบ้านเรากำลังแย่" "อะไรนะครับ?" "มันตกลงๆ แม่เลยขอยืมเงินคุณเทียนกับคุณน้ำหนึ่งมาก้อนหนึ่งแต่ทางนั้นมีข้อแลกเปลี่ยนทางเขาก็มีปัญหาเหมือนกันเลยจะขอให้ทิวาจดทะเบียนสมรสกับกานเขานะลูก" ทิวาเมื่อได้ยินในประโยคแรกแทบใจหายแต่พอมา รู้ว่าจะได้อยู่กับกานก็ดีใจจนเนื้อเต้นทันที "เมื่อไหร่ครับแล้วไม่ได้แต่งงานเหรอครับ" "จะแค่จดทะเบียนเมื่อไหร่ที่ข่าวของกานเขาเงียบแล้วบริษัทเราดีขึ้นเอาเงินมาคืนให้คุณเทียนได้เราสองบ้านก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม"ทิวายิ้มออกมาเพราะในใจคิดไว้แล้วว่าจะจับกาน ให้ได้ หลังจากที่จดทะเบียนกันในอาทิตย์ต่อมาทิวาก็เข้าไปอยู่ในบ้านของกาน หนึ่งเดือนแล้วที่ทิวาอยู่ที่นั่น "จะขนของไปไหนทิวา?" เป็นเสียงกานที่ถามขึ้น "ผมก็จะไปนอนห้องสามีไงครับเราเป็นสามีภรรยากันนะครับ" ทิวาทำหน้าทะเล้นแต่กานทำตาดุใส่ "แค่ในนามไม่ใช่สามีภรรยากันจริงแยกให้ออกด้วยทิวา ว่าพี่ไม่เคยเต็มใจเมื่อไหร่ที่ทิวาใช้หนี้พ่อแม่พี่หมดเราก็เป็นไทย กันทั้งคู่เราต่างคนต่างอยู่แบบเดิมดีแล้วอย่าคอยมาเป็นปลิงเกาะขาแขน มันน่ารำคาญเปล่าๆ...""พี่กาน..!" ทิวาเดือดทันทีที่โดนว่าแบบนั้น เดินเข้าห้องตัวเองไปและสักพักก็เดินลงไปด้านล่าง "อ่า...คุณทิวามาทำอะไรเหรอคะ?" "ฉันหิวน้ำหยิบน้ำให้ฉันหน่อยเร็วๆ ฉันเหม็นจะอวกวันนี้ฉันไม่กินข้าวเย็นนะ" ทิวายืนกอดอกทำหน้าเหยเกเมื่อได้กลิ่นในครัว สักพักผู้หญิงคนหนึ่งก็เดินเอาน้ำมาให้ทิวา ทิวากำลังจะรับแต่มันกับทำน้ำตกใส่เท้าทิวาซะก่อนทิวามองหน้าหญิงสาว "โอ๊ย...แกทำอะไรเนี่ย" เพรี๊ย..! ทิวาตบไปที่หน้าหญิงสาวคนนั้นเธอชื่อฟ้า "อย่ามาทำแบบนี้กับฉันอีกให้หยิบน้ำแค่นี้ยังทำไม่ได้เลยน่ารำคาญ " แล้วทิวาก็เดินจากไปขึ้นไปนั่งเล่นมือถือด้านบน...