เวลา 20.00 น. @ห้องพักกวินทร์ โรงแรมชาลิดา
ฉันเดินมาหยุดตรงหน้าประตูห้องพักของควินน์ที่ทางต้นสังกัดค่ายเพลงได้จัดไว้ให้วงแบดกายโดยเฉพาะอย่างชั่งใจ เมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อสามวันก่อนที่ได้พาคุณลุงไปพบคุณหมอเพื่อทำการเช็กร่างกายรอบสุดท้ายก่อนทำผ่าตัดรักษาโรคมะเร็ง ในความกังวลใจในวันนั้นทำให้ฉันเดินเล่นรออย่างเรื่อยเปื่อยจนได้เจอกับเธอคนนั้นอีกครั้ง ผู้หญิงที่เป็นรักแรกของควินน์ แต่ครั้งนี้ดูเหมือนว่าสีหน้าและท่าทางของเธอไม่เหมือนคนหมดอาลัยตายอยากเหมือนครั้งแรกที่เราได้เจอกัน จนทำให้ฉันอดที่จะเดินผ่านไปไม่ได้ แล้วเราสองคนก็ได้ทักทายและพูดคุยกันเพียงประโยคสั้นๆเล็กน้อยก่อนที่จะแยกกัน
"ทำไมไม่เข้ามา มีคีย์การ์ดห้องอยู่ไม่ใช่เหรอ" เสียงของเจ้าของห้องพร้อมกับประตูที่เปิดออกมา ทำให้ห้วงความคิดของฉันหายไปในทันที จนเมื่อสายตาที่เผชิญหน้ากันของเราสองคนทำให้ฉันหยุดความคิดต่างๆทิ้งไปแล้วมาโฟกัสกับคน
