“ไม่ต้องมาพูดดี อยากคุยกับย่าแต่วันๆ น่ะหมกตัวอยู่แต่ในถ้ำ”
ท่านเอ่ยกับหลานรักด้วยน้ำเสียงแง่งอน ร้อนจนเพลิงอัคนีรีบโน้มใบหน้ามาหอมแก้มนุ่มหยุ่นเพื่อเป็นการง้องอน สักพักย่าแพรวก็ยิ้มกว้างเป็นฝ่ายพยักพเยิดให้ชายหนุ่มก้าวไปหาพี่ชายและเพื่อนสนิทเสียเอง
“คุยธุระกับทั้งสองคนเสร็จแล้ว ก็รีบมาหาย่าล่ะ”
ก่อนจะหมุนกายกลับเข้าเรือน ย่าแพรวยังหันมากำชับหลานรักอีกครั้ง เพลิงอัคนีได้แต่ฝืนยิ้มเพราะรู้ดีอยู่แก่ใจว่าย่ามีหัวข้อสนทนาอันใดกับเขา คงไม่พ้น เรื่องเมียๆ ในอนาคตทั้งหลายนั่นแหละ จะว่าไปหากคุณย่ารู้ว่าเขามีเมียแล้วจะเป็นยังไงบ้างนะ คิดพลางก้าวขายาวๆ ตรงไปหาพี่ชายและเพื่อนที่ยังรอคอยการมาร่วมวงพูดคุยของเขา
“มีเรื่องอะไรวะ ถึงได้หอบสังขารมาถึงนี่”
ทันทีที่ก้าวเข้ามายังมุมระเบียงบ้าน เสียงห้าวเข้มก็โพล่งถามออกมา แล้วนำพาตัวเองหย่อนก้นลงนั่งกับเก้าอี้ไม้สักขนาดใหญ่ วาดวงแขนไปตามพนักพิงของเก้าอี
