มะลิเองก็ไม่พยายามเข้าใจ เขาต้องอดทนแค่ไหน เพื่อจะอนาคตเขาจะได้มีเธอ โนแอลพยายามอธิบาย แต่มะลิเสียใจจนไม่ฟังอะไรเลย เธอเหม่อลอย และซึมเศร้าจนน่ากลัว โนแอลเลยจัดการให้น้องสาวของเธอเดินทางมาหา บางทีมะลิอาจดีขึ้น แต่กลับไม่เป็นแบบนั้น ทุกอย่างเลวร้ายลงเรื่อยๆ
เขาถูกจับตามองจนขยับตัวไม่ได้
และแล้วทุกอย่างก็สายเกินไป เขาเสียมะลิแบบไม่มีวันได้หล่อนกลับคืนมา
น้ำตาโนแอลไหลตกลงในจานข้าว ผ่านมาเกือบสี่เดือน เขาก็ยังไม่ลืมมะลิและเริ่มต้นใหม่ไม่ได้เลย
“อย่าเศร้าไปเลยค่ะคุณ อย่างน้อยคุณก็ยังมีโอกาสได้เห็นเขาโตขึ้นทุกวัน”
บาร์ธาซ่าพูดปลอบใจ เธอรินน้ำใส่แก้วให้เจ้านายหนุ่มที่กำลังซึมเศร้าจนน่าเป็นห่วง
“ฉันแวะไปแอบดูเขาบ่อยๆ เขาแข็งแรงและยิ้มง่ายขึ้นนะคะ ผู้หญิงคนนั้นเป็นแม่ได้ดีเชียวแหละค่ะ”
“ฉันอยากกอดลูกนะบาร์ธาซ่า วันนี้ฉันได้แตะตัวเขาด้วยล่ะ”
พอได้พูดเรื่องบุตรชาย ความเศร้าในแววตาโนแอลแทบจางห
