2 อาทิตย์ผ่านไป...
ฉันยังหาหลักฐานเอาผิดอะไรอีแม่เลี้ยงไม่ได้เลย เพราะดูเหมือนพวกมันจะระวังตัวกันมากขึ้น ตั้งแต่ฉันมาอยู่ที่นี้
"นี่พี่ป่า ไม่มาหามึงเลยหรอวะหายหน้าหายตาไปเลย"
"พี่ป่าติดกิจกรรมที่มหาลัยช่วงนี้ไม่ค่อยว่าง"
เอาจริงๆฉันก็แอบคิดนะว่าพี่ป่ากำลังพยายามที่จะหลบหน้าฉัน เพราะตั้งแต่วันนั้นที่ฉันกับพี่ป่าเกือบจะมีอะไรกันพี่ป่าก็หายไปเลย มีแค่ส่งไลน์มาคุย แต่ไม่ยอมมาเจอ พี่ป่าเป็นแบบนี้ทำเอาฉันรู้สึกผิดไปเลยจริงๆ ฉันไม่น่าปล่อยตัวขนาดนั้นเลย ยังไงพี่ป่าเขาก็เป็นเหมือนพี่ชายแท้ๆของฉัน...เห้อรินเอ้ย แกทำอะไรลงไปเนี้ย
"ริน กูรู้ว่ามึงกำลังเครียด ไปตี้กัน ผ่อนคลายหน่อย เราไม่ได้ไปเที่ยวกันสองอาทิตย์เเล้วนะริน"
แอมหันหน้ามาพูดกับฉัน ฉันถอนหายใจออกมายาวๆ ฉันว่าฉันคงจะเครียดเกิดไปจริงๆนั้นแหละ
"อื้อ ไปก็ได้"
"โอเคร งั้นสี่ทุ่มนะ กูเข้าห้องไปอาบน้ำแต่งตัวก่อน"
ฉันพยักหน้าให้แ
