บทที่ 4 เพราะหิวเป็นเหตุ

1836 Words

จ๊อก เสียงท้องร้องกลางดึกทำให้ฉันนอนไม่หลับนี่ไม่ใช่ครั้งแรกแต่ครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ตั้งแต่กลับจากมหาลัยฉันกับไฟต่างคนต่างแยกเข้าห้องของใครของมันซึ่งห้องฉันหลังจากออกจากโรงพยาบาลก็ถูกทำความสะอาดเรียบร้อย ด้วยความเหนื่อยทำให้ฉันเผลอหลับไปตื่นมาอีกก็ห้าทุ่มแล้วเมื่อจัดการธุระส่วนตัวเสร็จก็เข้านอนแต่ใครจะคิดว่านอนไปได้แป๊บเดียวท้องฉันมันก็ประท้วงทันทีเพราะไม่ได้ทานมื้อเย็น เฮ้อ!ทำยังไงจะหลับเนี่ย หรือจะสั่งดิลิเวอรี่ดี มือบางควานหาโทรศัพท์ก่อนจะกดปลดล็อกยังไม่ทันจะกดเข้าแอพสั่งอาหารก็เห็นข้อความจากพี่ขนมก่อนเธอจึงเลือกกดเข้าไปอ่าน พี่ขนม น้องควีนคอนโดหนูขายออกแล้วนะคะแต่เพราะต้องรีบใช้เงินทำให้ราคาที่ปล่อยไปไม่ได้กำไรเลยแต่หักจากค่าเสียหายของนิตยสารที่เรายกเลิกไปก็จะเหลือเงินให้หนูอยู่ล้านกว่าๆ นะ แต่ก่อนเงินหนึ่งล้านใช้วันเดียวก็หมดแล้วแต่ทุกวันนี้แค่ได้ยินก็รู้สึกใจชื้นมากอย่างน้อยมีเงินติดตัวไว้บ้างก็ดี ควีน ขอบคุณนะคะที่เป็นธุระให้ พี่ขนมหักออก 10% ได้เลยนะคะที่เหลือค่อยโอนให้ควีน ฉันพิมพ์ข้อความตอบกลับพี่ขนมไว้ตอนนี้ดึกมากแล้วพี่เขาน่าจะพักผ่อน มือบางกดออกจากข้อความและเข้าไปค้นหาของกินในแอพดิลิเวอรี่แทนแต่เมื่อกดสั่งกลับไม่เจอไรเดอร์เลย ใช่สิ นี่มันตีสามแล้วไรเดอร์น่าจะน้อย ร่างบางตัดสินใจเดินออกจากห้องเผื่อจะมีของกินในตู้เย็นบ้างเมื่อเดินออกมาก็ต้องชะงักเมื่อเห็นใครอีกคนกำลังหนังดูบอลอยู่ห้องนั่งเล่นซึ่งเป็นโซนที่ฉันต้องเดินผ่านไป เขามองฉันแวบหนึ่งแล้วหันหน้ากลับไปมองหน้าจอเหมือนเดิมเหมือนฉันเป็นแค่อากาศธาตุ ชิ! ฉันก็ไม่สนใจเหมือนกันแหละ แกร็ก! 0.0 เมื่อเปิดตูเย็นแล้วมันช่าง!เต็มไปด้วยกระป๋องเบียร์จำนวนมากยังดีที่มีขวดน้ำเปล่าอยู่บ้างนอกนั้นก็ไม่มีอะไรเลยหมอนี่คงอยากตับแข็งตายสินะถึงได้มีแอลกอฮอล์ติดตู้เยอะกว่าของกินขนาดนี้ ปึง!! ฉันปิดตู้เย็นอย่างอารมณ์เสียก่อนจะพุ่งเป้าไปที่ชั้นบนเคาน์เตอร์ทำอาหารบางทีอาจจะมีอาหารแห้งอยู่ แต่พบเพียงบะหมี่สำเร็จรูปแบบถ้วยเท่านั้น กินก็ได้หิวจนแสบท้องไปหมดแล้วปกติฉันไม่กินบะหมี่สำเร็จรูปไงเพราะมันไม่มีประโยชน์ส่วนการกินอาหารและเวลาก็มีพี่ขนมจัดการให้แต่ตอนนี้คงต้องพึ่งตัวเองไปก่อน หืม กาน้ำร้อนไม่มีหรอ? งั้นคงใช้พวกกระทะหรือหม้อต้มน้ำแทนแล้วกันฉันจัดการค้นในตู้อีกครั้งและพบอุปกรณ์ต่างๆ ยังดีที่ห้องเขามีของใช้ภายในครัวอยู่บ้างมือบางจัดการต้มน้ำด้วยหม้อเล็กและเปิดเตาแก๊สหลังจากที่ดูวิธีทำในอินเทอร์เน็ตมันง่ายมากคนที่ทำอาหารไม่เป็นหรือไม่ได้เข้าครัวเลยแบบฉันก็ทำได้ ฮ่า “ทำอะไร!” “อุ้ย!ตกใจหมด มาไม่ให้สุ้มให้เสียง” “แล้วนี่เปิดเตาทำอะไร” “ต้มน้ำ” “ต้มทำไม” เอ๊ะ!จะอยากรู้ทำไมเนี่ย “ฉัน..จะต้มมาม่า” “อ่อ เผื่อด้วย” “ทำไมฉันต้องทำพะ” “ไปรอข้างนอกนะ..แล้วก็ห้ามทำเลอะด้วย” ร่างสูงสั่งเสร็จก็เดินออกไปทันทีโดยที่ควีนยังไม่ตอบสักคำว่าจะทำเผื่อเขาด้วย อะไรเนี่ยใครบอกว่าจะทำให้อยากกินก็ทำกินเองสิ ฉันไม่ทำให้นายหรอก! คนตัวเล็กหน้ามุ้ยก่อนจะเดินไปนั่งเล่นโทรศัพท์รอโดยที่ไม่ได้ฉุกคิดเลยว่าตัวเองต้มน้ำด้วยไฟแรงและไม่ได้ใส่น้ำเยอะเลยด้วยความที่ไม่เคยได้เข้าครัวเลยแค่เปิดดูตามอินเทอร์เน็ตเธอเลยเผลอและลืมไป ผ่านไปหลายนาทีน้ำในหม้อเริ่มเดือดไฟร้อนแรงแผดเผาก้นหม้อจนน้ำเหือดแห้งและระเหยกลายเป็นไอกลิ่นเหม็นไหม้ลอยคละคลุ้งไปทั่วห้อง “อร๊าย ยัยควีน!” ควีนหน้าตาตื่นรีบวิ่งไปดูหม้อทันทีก่อนจะเห็นว่าหม้อใบเล็กนั้นไหม้เป็นที่เรียบร้อยแล้วและหายนะยังไม่หมดแค่นั้นเมื่อควันสีดำที่เกิดจากการไหม้ลอยขึ้นไปจนถึงสัญญาณเตือนบนผนังทำให้ระบบตรวจจับกรีดร้องขึ้นมาทันที ตื๊ดดดดดดดดดดดด “เฮ้ย!!!ไฟไหม้หรอ” “คะคือฉัน..” คนตัวเล็กหันมาทำหน้าสลดใส่ไฟทันทีเมื่อเขามาถึงแต่ไฟที่มีสติกว่ารีบเดินไปปิดเตาแก๊สทันทีและไม่ลืมที่จะคว้าแขนคนตัวเล็กออกมาจากห้องครัวด้วย “เธอจะเผาห้องครัวฉันหรอวะ” “ฉันขอโทษ..” เธอตกใจมากจริงๆ ขนาดสติจะเดินไปปิดเตาแก๊สยังไม่มีเลยโชคดีที่เขาเร็วเมื่อได้กลิ่นก็รีบไปจุดเกิดเหตุทันที ไฟเท้าสะเอวและกดสายตามองคนตัวเล็กที่ยืนก้มน่าเศร้าอยู่ดีที่เขาอยู่ด้วยถ้าปล่อยยัยนี้อยู่คนเดียวไฟคงได้เผาจริงๆ ไม่รู้เธอโตมายังไงแค่ต้มน้ำง่ายๆ ยังทำไม่ได้เลย “เงยหน้าขึ้นมา..” คนตัวเล็กค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมาเผชิญหน้ากับเขาพร้อมกับเตรียมใจไว้แล้วว่ายังไงก็ต้องโดนด่า “ยื่นมือมานี่!” “อ่ะ..” ไฟจับมือเล็กมาดูทันทีเมื่อกี้เหมือนเห็นว่ามือเธอแดงเขาเลยขอดูแต่คนตัวเล็กกลับคิดไปว่าเขาจะต้องตีเธอแน่ “หม้อร้อนขนาดนั้นเธอจะไปจับทำไมเห็นไหมว่ามือแดงหมดถ้าเอาไว้นานกว่านี้มีหวังพองแน่” อ่า มือแดงจริงด้วย “นั่งรอตรงนี้” เขากดตัวเธอให้นั่งลงลงบนโซฟาก่อนที่เจ้าตัวจะเดินหายออกไปสักพักก็กลับมาพร้อมกล่องพลาสติกในมือและขวดน้ำเปล่าเขาจัดการวางของทั้งหมดลงบนโต๊ะก่อนจะนั่งลงกับพื้นตรงหน้าเธอ “นายจะทำอะไร” “เฉยๆ เหอะแล้วเอามือมานี่!” ยังไม่ทันจะยื่นมือไปเขาก็คว้าไปจับไว้มือหนาจับประคองมือเล็กไว้พร้อมกับใช้ผ้าสะอาดที่ชุบน้ำมาเช็ดบริเวณมือและนิ้วที่แดงจากการถูกความร้อน ควีนมองดูคนเถื่อนที่นั่งบ่นไปด้วยและเช็ดแผลเธอไปด้วยอย่างตั้งใจสายตาของเขาไม่ได้ละออกจากมือเล็กบางเลยส่วนเธอก็ไม่ได้ละสายตาจากเขาเช่นกัน “เจ็บไหม” “ห๊ะ อะอ่อ ยังไม่เจ็บเท่าไหร่แค่แสบๆ” เสียงแข็งกระด้างของเขาปลุกฉันออกจากภวังค์ความคิด ก้มมองมือเล็กของตัวเองที่โดนผ้าพันแผลพันไว้ทั้งฝ่ามือแล้วก็รู้สึกเจ็บแสบขึ้นมาเล็กน้อยแต่ยังไม่ถึงกับเจ็บมาก “ดี งั้นลุกขึ้น” “หืมมม” “จะไปหาของกิน หิว!” “อ่า แล้วฉัน” “เธอก็หิว..หรือจะไม่ไป!” “ไป!!!” เมื่อคนตัวสูงเดินนำออกไปฉันก็รีบวิ่งตามทันทีบรรยากาศภายนอกเงียบมากมีแค่แสงไฟสลัวตรงทางเดินถึงจะเป็นคอนโดที่หรูหราแต่มาคนเดียวดึกๆ ก็น่ากลัวอะ! ไฟมองคนตัวเล็กด้านข้างที่ยืนยุกยิกไปมาอยู่ไม่สุขก็เบือนหน้าหนีไปอีกทางซึ่งลิฟต์ที่ใช้เป็นกระจกแบบรอบด้านเมื่อเขาหันหน้าหนีเธอไปแต่กระจกตรงหน้าก็ยังสะท้อนเป็นภาพเธออยู่ดีทำให้เขาได้มีโอกาสพิจารณาคนตัวเล็กก่อนจะพบว่า ยัยนี้ใส่แค่ชุดนอนกระโปรงลงมาข้างล่าง!ที่สำคัญชุดนอนแบบเสื้อเชิ้ตลายทางก็บางเอามากๆ เขาอุตส่าห์ไม่คิดอะไรแล้วนะแต่เรือนร่างภายใต้ชุดนอนบางเบามันช่าง… โอ้ย ไม่ได้ๆ มึงห้ามมองห้ามคิดอะไรเด็ดขาด!! คิดได้ดังนั้นเขาก็ยกแขนขึ้นมากอดอกก่อนจะหลับตายืนพิงกับผนังลิฟต์เมื่อถึงชั้นล่างก็รีบเดินนำออกไปอย่างรวดเร็วจนคนตัวเล็กแทบจะวิ่งตามเพราะด้วยความยาวขามันต่างกัน “นี่จะรีบไปไหนของนาย ฉันเกือบตามไม่ทัน” “ใครบอกเธอขาสั้น” “เอ๊ะ แล้วขาสั้นมันหนักส่วนไหนของนาย” เธออยากเถียงใจจะขาดว่าเธอน่ะสูงอย่างน้อยก็ 168 ถือว่ามาตรฐานส่วนเขาน่ะคง 180 ขึ้นไปแน่เลยดังนั้นจะหาว่าเธอขาสั้นไม่ได้!! เอี๊ยด! รถยนต์คันหรูของไฟจอดเทียบกับหน้าร้านสะดวกซื้อที่ไม่ไกลจากคอนโดมากข้างหน้ามีร้านอาหารและร้านก๋วยเตี๋ยวเปิดอยู่เพียงแต่ว่าคนค่อนข้างเยอะควีนกำลังจะเปิดประตูลงจากลงก็ต้องตกใจเมื่อคนที่ขับรถมาโยนเสื้อแจ็คเก็ตใส่บนตักเธอ “อะไร” “ใส่ซะ” ไฟบอกพลางเหลือบสายตามองบนเรือนร่างภายใต้ชุดนอนจนคนตัวเล็กหน้าเหวออย่างตกใจและรีบคว้าเสื้อมาใส่คลุมโชคดีที่เสื้อค่อนข้างใหญ่เลยปิดทับชุดนอนได้อย่างพอเหมาะพอดีคนตัวเล็กก้มหน้าซ้อนความอับอายไว้ “ขอบใจ” “อืม” สองหนุ่มสาวลงจากรถคันหรูทำให้ตกเป็นเป้าสายตาผู้คนโดยรอบก่อนจะละสายตาไปเมื่อทั้งสองเดินเข้าไปในร้านสะดวกซื้อควีนเดินไปหยิบตะกร้ามาถือไม่นานก็โดนเขาแย่งไปพร้อมทำหน้าแบบโนสนโนแคร์ เธอได้แต่เบ้ปากและเดินไปเลือกของกินถึงจะหิวมากแต่เธอก็ไม่รู้จะกินอะไรเลยหยิบแค่เพียงสลัดผักมาเท่านั้นแต่คนที่ถือตะกร้าอยู่กลับเลือกของใส่เต็มไปหมดทั้งไส้กรอก ทั้งขนมและนมและอาหารที่ต้องเข้าไมโครเวฟอีก “นายซื้อเยอะจัง กินหมดหรอ” ฉันถามพลางเอากล่องสลัดผักลงในตะกร้าเตรียมไปจ่ายเงินเพราะในตอนนี้ตะกร้าเต็มเป็นที่เรียบร้อยเขาคงซื้อพอแล้วแหละ “เผื่อเธอ” “ห๊า เผื่อฉันหรอ เผื่อทำไม” “กินแค่นั้นไม่อิ่มหรอก เธอดูเหมือนไม่รู้จะกินอะไรแต่ตอนอยู่ห้องเธอดูหิวมากจนจะเขมือบได้ทุกอย่าง” “นี่นาย!!” “หรือไม่จริง หึ!” ควีนได้แต่เม้มปากแน่นไม่รู้จะเถียงเขายังไงตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเจอผู้ชายที่พูดหยาบคายกับผู้หญิงได้ขนาดนี้เลย ไอ้บ้า กล้าใช้คำว่าเขมือบกับฉันเลยหรอ แย่มาก!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more