“งั้นมะลิขอตัวกลับก่อนนะคะ... ขอโทษนะคะ มะลิจะเลี้ยงลูกเองค่ะ”
ทั้งที่ยังไม่ทันจะนั่ง มะลิก็ทำท่าว่าจะก้าวออกไปจากบ้านเขาเสียแล้ว
“เดี๋ยวสิ... เมื่อกี้เธอว่ายังไงนะ... เอ่อ จะเลี้ยงลูกเอง หมายความว่ายังไง?”
ดาหลาเก็บความอยากรู้เอาไว้ไม่ไหว
“ก็เด็กในท้องของมะลิเป็นลูกของคุณรอนน์ค่ะ”
มะลิบอกสิ่งที่ทำให้ทุกคนตกใจ สิ่งที่ได้ยินทำให้รอนน์พึมพำออกมาเบาๆ
“ซวยแล้วกู”
“เธอพูดจริงหรือมะลิ?”
ดาหลาถามสาวปริศนาที่จู่ๆ ก็มาประกาศว่ารอนน์คือพ่อของลูกในท้องหล่อน
“มีเหตุผลอะไรที่มะลิจะต้องโกหกล่ะคะ... ไหนๆ ก็อุตส่าห์บากหน้าอุ้มท้องมาถึงที่นี่แล้ว”
“ดาต้องการคำอธิบายค่ะรอนน์”
งานเข้าเต็มๆ เสียงเข้มและสายตาดุๆ ตวัดมายังรอนน์ซึ่งเป็นตัวต้นเหตุ
“เอ่อ... เข้าใจผิดหรือเปล่ามะลิ... ”
รอนน์อึกอัก
“แล้วคุณกับมะลิมีอะไรกันจริงหรือเปล่า?”
ดาหลาเริ่มสอบ
“ก็... เอ่อ มี... แต่แค่ครั้งเดียวเท่านั้นเองนะ”
