พรางอารมณ์

Ep2(จบบท) : จุดเริ่มต้น By...kanokrot

เวลาผ่านมาอีกราวเดือนเศษ แดนดินจึงสมใจปรารถนากับเขาสักที ตอนชายหนุ่มเดินเอาเอกสารมาส่งให้แผนกธุรการ...ให้บังเอิญเปิดประตูชนเข้ากับผู้หญิงที่เขาตามเฝ้าอย่างไม่ได้ตั้งใจ...

“ว้าย!...”

ก่อนร่างงามจะล้มหล่นก้นกระแทกพื้น แดนดินที่เคลื่อนตัวได้ว่องไวกว่ารีบเอื้อมแขนเข้ามารวบเอวคอดกิ่วพร้อมออกแรงรั้งเข้ามาไว้ในอ้อมแขนของตัวเองเสร็จสรรพ ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็ว รุ้งแก้วมัวแต่หลับตาปี๋เลยไม่ทันระวังตัว เธอถูกฉุดจนสัมผัสได้ถึงไออุ่นจากอกแข็งแรง ฝ่ามือบอบบางก็ตกอยู่ในอุ้งมือใหญ่โดยไม่รู้ตัวเช่นกัน มันวางแปะอยู่ตรงส่วนของหน้าอกข้างซ้าย แดนดินเองไม่ได้จงใจหากแต่มันเป็นปฏิกิริยาทางธรรมชาติพอรู้ว่าผู้หญิงที่ตนเปิดประตูชนนั้นเป็นใคร

 ดวงตากลมที่ปิดสนิทค่อยๆเปิดปรือขึ้นจนเต็มดวง เธอช้อนดวงตากลมโตมองผ่านเสื้อเชิ้ตสีขาว ผ่านเม็ดกระดุมเรื่อยมาจนกระทั่งดวงตากลมโตหยุดตรงปลายคางบุ๋มเห็นรอยเขียวจางๆของตอหนวด รุ้งแก้วนิ่วหน้ากะพริบตาปริบ งุนงงจนลืมไปเลยตอนนี้เธอกำลังถูกเขากอดไว้เต็มรัก ชายหนุ่มกดใบหน้าลงมองดวงหน้าหวาน ไล้สายตาชื่นชมอย่างไม่คิดปิดบัง แดนดินกระชับอ้อมแขนตนเองแนบแน่นกว่าเก่า มุมปากดูคล้ายกำลังยิ้มด้วยความพึงใจ...

แรงรัดเลยยิ่งทำให้สองร่างชิดใกล้ เป็นเหตุให้ปลายจมูกโด่งรั้นสัมผัสถึงกลิ่นกายของบุรุษหนุ่มตรงหน้า...และเพราะเจ้ากลิ่นกายของบบุรุษไม่คุ้นสายตา ช่วยเรียกสติที่หลุดลอยของหญิงสาวผู้ไว้ตัวให้กลับเข้าร่องรอยเหมือนเก่า

 รุ้งแก้วจึงรีบดันเขาออกห่าง นัยน์ตากลมโตวาววับตวัดมองอย่างไม่พอใจ ปฏิกิริยาต่อมาคือการชักมือของตัวเองให้หลุดจากเกาะกุม เธอยิ่งไม่พอใจหนักเมื่อถูกดวงตาคมปราดจ้องมองอย่างเอาเป็นเอาตาย มันทำให้เธอรู้สึกปั่นป่วนจนพาทำเอาหัวใจสั่นไหวระรัวแปลกๆ ทำไมถึงต้องรู้สึกรู้สากับผู้ชายคนนี้เพียงแค่เจอหน้ากันครั้งแรกด้วยนะ รุ้งแก้วไม่เข้าใจ... 

“ขอโทษทีครับ พอดีผมไม่ทันมอง...”

“ทีหลังก็หัดระวังหน่อยก็แล้วกัน”

 รุ้งแก้วจำได้ตอนหลุดเสียงพูดกับเขา หัวใจเธอยังสั่นไหวเต้นระรัวอยู่เลย แต่กระนั้นไม่นานเธอจึงได้ล่วงรู้ความลับอย่างหนึ่งเข้า ผู้ชายที่เธอเจอหน้าโดยอุบัติเหตุไม่ได้ตั้งใจวันนั้น เป็นผู้ชายคนเดียวกับที่ตกเป็นข่าวกับธิดารัตน์ และดูเหมือนลูกเลี้ยงของแม่ต้องการสานต้นรักกับผู้ชายคนนี้เสียด้วย...

รุ้งแก้วจึงผุดแผนการบางอย่างขึ้นเพื่อต้องการกลั่นแกล้งแม่ลูกรักของแม่ตัวเองให้เจ็บใจเล่นๆ ธิดารัตน์ทำให้เธอเสียหน้าในห้องประชุม ดังนั้น...ผู้ชายคนนี้จึงต้องตกเป็นของเล่นของเธอไปโดยปริยาย และด้วยวิธีการเอาคืนนี้ เธอคิดว่าธิดารัตน์ต้องกระอักเลือดตายบ้างละ...

และนั่นมันเป็นเพียงจุดเริ่มต้นเล็กๆที่นำพาทุกอย่างเดินทางมาจวบจนกระทั่งทุกวันนี้ แดนดินไม่รู้ด้วยซ้ำเหตุผลกลใดจึงทำให้รุ้งแก้วถึงคิดว่าเขาเป็นผู้ชายขายตัว ไม่รู้ด้วยซ้ำเขาจะดีใจหรือนึกสมเพชตัวเองก่อนดี...ที่ยอมเล่นไปตามเกมของเจ้าหล่อน

 แต่ก็ช่างหัวมันเถอะ...ถ้าความคิดนั้นมันจะทำให้เขาได้อยู่ใกล้ชิดกับเจ้าหล่อน จะด้วยฐานะอะไรก็ตาม มันไม่สำคัญสำหรับเขาสักนิด เพราะทุกวันนี้ตัวเขาเองขึ้นชื่อว่าได้เกือบทุกอย่างที่เป็นรุ้งแก้วมาครอบครอง ขาดอีกเพียงสิ่งเดียวสำคัญเท่านั้น ได้แต่แอบหวังว่าในอนาคตอันใกล้นี้เขาคงได้มันมาด้วยความเต็มใจของเจ้าของ...

นั่นคือ...หัวใจของหญิงสาวนั่นเอง...

************************