Ep2(3) : จุดเริ่มต้น By...kanokrot

1581 Words

จนแล้วจนรอดรุ้งแก้วก็ยังไม่เห็นหน้าชายหนุ่มคนสนิทของธิดารัตน์เช่นเคย ไม่ใช่เพราะอะไรหรอกนะ ก็เพราะตอนนี้เจ้าตัวกำลังสนุกเพลิดเพลินอยู่กับไนต์คลับเปิดใหม่ซึ่งมีครบทุกวงจรไว้ให้บริการลูกค้ากระเป๋าหนัก เป็นเหตุให้คนเที่ยวชนิดหามรุ่งหามค่ำตื่นเข้าออฟฟิศไม่ไหว คนที่ดูเป็นเดือดเป็นร้อนเห็นทีจะมีเพียงเจ้าของบริษัท คุณรุจี จันทรวัรโภคิน เจ้าตัวได้แต่นั่งสีหน้าบูดบึ้งลมออกหูอยู่กลางห้องประชุม... เมื่อเลขาของแม่ลูกสาวตัวดี โทรมารายงาน รุ้งแก้วยังไม่ตื่นและไม่รู้ว่าจะเข้ามาเมื่อไหร่ ทั้งที่ภายในห้องประชุมเต็มไปด้วยหุ้นส่วนสำคัญทั้งนั้น ทุกคนล้วนกำลังนั่งรอการปรากฏตัวของลูกสาวเพียงคนเดียวของตัวเองอยู่... เกิดเสียงกระซิบกระซาบดังขึ้นด้วยความไม่พอใจ พวกตนหัวหงอกหัวดำที่มีเวลาเป็นเงินเป็นทองไหนเลยต้องมานั่งเสียเวลาเพียงเพราะเด็กสาวไม่เอาไหน...ชอบทำตัวไร้การอบรมสั่งสอนอยู่เรื่อย... “เริ่มประชุมสักทีเถอะคุณรุจี...ผมยังต้องไปเปิดงานสำคัญที่อื่นอีกนะ” “พี่เองก็ต้องเดินทางไปดูงานต่างประเทศบ่ายนี้เหมือนกัน ไม่มีเวลามานั่งคอยลูกสาวของเธอนานๆหรอก ตื่นนอนหรือยังก็ไม่รู้ป่านนี้...” และยังคงตามมาอีกหลายเสียงเร่งเร้า คุณรุจีที่มีสีหน้าเคร่งเครียดจึงส่งสัญญาณมือให้ทุกคนเริ่มประชุมได้ แดนดินที่นั่งถัดจากธิดารัตน์ เองหลังพิงพนักเก้าอี้ แววตาแสดงออกมาถึงความเสียดาย... นางมารน้อยของเขาเกเรงานอีกตามเคยสินะ... และต่อให้นิสัยของรุ่งแก้วไม่เป็นที่น่าปรารถนาของใครหลายคนในห้องนี้ยังไง แต่สำหรับตัวเขาแล้วรุ่งแก้วคือคนที่เขาปรารถนาและต้องการมากที่สุดอยู่ดี... คนถูกเปลี่ยนสรรพนามจากนางฟ้ากลายมาเป็นนางมารน้อย พอพลบค่ำความร่าเริงสดใสก็คืบคลานเข้ามาหาเต็มที่ อาการอ่อนเพลียหายเป็นปลิดทิ้งตอนเจ้าตัวลุกจากเตียงนอนแล้วเร่งลงมือจัดการกับตัวเอง รถสปอร์ตสีแดงเพลิงถูกเลือกออกมาใช้งานอีกครั้ง ร่างกลมกลึงสวมชุดเกาะอกสีดำสั้นเหนือเข่า จงใจโชว์เรียวขาขาวเนียนนุ่มน่าสัมผัส รูปร่างของเจ้าหล่อนเป็นที่น่าจับตามองของชายหนุ่มหลายโต๊ะด้วยกัน เจ้าหล่อนส่ายสะโพกโยกร่างไปตามจังหวะเสียงเพลง ตอนนี้ยังไม่ดึกมาก ลูกค้าภายในโซนวีไอพีจึงดูบางตา รุ้งแก้วลุกจากมุมประจำขึ้นมาปลดปล่อยอารมณ์อยู่กลางฟลอร์ รอเวลาให้บรรดาเพื่อนเที่ยวมาจนครบทั้งกลุ่ม ซึ่งล้วนเป็นบรรดาลูกท่านหลานเธอของผู้อันมีจะกินทั้งนั้น แล้วค่อยตกลงว่าคืนนี้จะจบลงที่ไนต์คลับไหนดี... “ไม่คิดว่าจะเจอคุณที่นี่” คนส่งเสียงทักเดินโยกร่างตามเสียงเพลงอึกทึกเข้ามาใกล้ พร้อมด้วยกลิ่นน้ำหอมราคาแพง รุ้งแก้วเอี้ยวใบหน้าสวยซึ้งหันไปมอง ก่อนจะทำสีหน้างงงัน... “เราสองคนเคยรู้จักกันด้วยหรือคะ...” “อ้าว!จำกันไม่ได้เสียแล้ว...ผม ภูวนาทไงครับ...” แม้นความจริงครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เขาพบหน้าเจ้าหล่อน หญิงสาวที่ทั้งสวยและพราวเสน่ห์ไปทั้งเนื้อทั้งตัว...ชายหนุ่มแสร้งทำทีเป็นแนะนำตัวเองเสร็จสรรพ พร้อมยื่นมือเพื่อแสดงออกถึงการทักทาย รุ้งแก้วเหลือบมองมือของผู้ชายแต่งตัวดี รูปร่างหน้าตาไม่เลว พร้อมเมินหน้าหนีและไม่ยอมส่งมือให้เขาสัมผัส... ภูวนาทไหนเธอไม่เห็นรู้จัก และจำไม่ได้สักนิดเคยเจอผู้ชายคนนี้ตั้งแต่ตอนไหนกัน...มุกจีบสาวชัดๆ รุ้งแก้ววางหน้าเรียบเฉยเธอหันมาสนุกในมุมของตัวเองต่อ ปล่อยให้ผู้ชายที่ชื่อภูวนาทหน้าแตกยับไม่เหลือชิ้นดี รุ้งแก้วชอบเที่ยวทว่าเธอไม่เคยสนใจเรื่องผู้ชาย อย่างมากถ้าพอคุ้นหน้ากันมาก่อน เธอจะแค่ส่งยิ้มบางให้เท่านั้น แต่ไม่เคยคิดสุงสิงวุ่นวาย หรือพาตัวเองเฉียดอยู่ในจุดที่อาจจะสร้างปัญหาไม่จบสิ้นในภายภาคหน้า ผู้ชายมาเที่ยวสถานที่แบบนี้ จะหาคนดีร้อยเปอร์เซ็นต์คงยาก... คนถูกเมินรู้สึกใบหน้าชาดิก เลือดลมในกายร้อนฉ่าคล้ายกำลังถูกท้าทาย ภูวนาทขบฟันแล้วเหลียวใบหน้าฉุนกึกมาทางโต๊ะที่ตัวเองเพิ่งลุกมาเมื่อสักครู่ เขากวาดตามองเพื่อนในวงการธุรกิจเดียวกัน พาทำให้อารมณ์ยิ่งคุกรุ่น... พวกนั้นพากันขยิบตาหัวเราะร่วน ทั้งยังยกไม้ยกมือประกอบว่าสมน้ำหน้า... จะไม่ให้พวกนั้นตลกได้ยังไงไหว ในเมื่อพวกเขาออกปากเตือนก่อนภูวนาทจะดื้อแพ่งเดินออกไปยังฟลอร์เต้นรำนั่นแล้ว...อย่าริอาจหาญเข้าไปยุ่งวุ่นวายกับผู้หญิงคนนั้นโดยเด็ดขาด อยากไม่ฟังคำเตือนเองดีนัก ถูกเมินเหมือนหมาตัวหนึ่งเลยทีนี้... เห็นภายนอกเจ้าหล่อนดูสวยสดงดงาม รูปร่างบอบบางอรชรน่าทะนุถนอมก็จริง หากความเย่อหยิ่งจองหองก็หาใช่จะธรรมดา ทำเอาผู้ชายหน้าม่านแตกยับกันมานักต่อนัก เจ้าหล่อนไม่เคยสนหน้าอิฐหน้าพรหม ต่อให้เป็นถึงลูกท่านหลานเธอคนดังหรือลูกมหาเศรษฐีพันล้านหมื่นล้าน ผู้หญิงคนนั้นไม่เคยชายตาแล... หยิ่งสิดี...เขาชอบ คนอยากลองของพาตัวเองขยับเข้าใกล้สาวผู้หยิ่งจองหอง ขยับท่าโยกเข้าหาอย่างธรรมชาติไม่ให้ดูเป็นการคุกคาม อาศัยแสงสลัวของดวงไฟบนเพดานพิจารณารูปร่างของสาวผู้งามหมดจด กระเถิบเข้าใกล้อีกนิดจนแผ่นอกว้างแนบชิดติดกับแผ่นหลังขาวเนียนตา...ภูวนาทคิดเข้าข้างตัวเอง เขาเองก็มีดีพอตัวเหมือนกัน ทำหยิ่งยโสไปเถอะ พอถึงเวลาอยู่บนเตียงก็เห็นร้องครวญครางเหมือนหมาตัวเมียถูกน้ำร้อนลวกนั่นแหละว้า...ขี้คร้านอ่อนระทวยให้เขาฝากรักไม่หยุดหย่อนอยู่ดี... กิริยาท่าทางชายหญิงกลางฟลอร์ไม่อาจทำให้ชายหนุ่มเจ้าของใบหน้าคมคายนั่งเฉยได้อีกต่อไป...แดนดินหลิ่วตามองด้วยสายตาคมลึก แทบจะเฉือนเนื้อหนังของไอ้หน้าเผือกออกเป็นชิ้นๆ มันกำลังสาระแนมายุ่งวุ่นวายกับนางในดวงใจของเขา ในมือชายหนุ่มยังถือแก้วไวน์รสชาติดีเยี่ยม น้ำของไวน์ในแก้วสั่นกระเพื่อมด้วยแรงมือจากคนถือ แผ่นหลังพิงลงกับพนักเหยียดตรง ดูท่าคราวนี้รุ้งแก้วเหมือนกำลังตกที่นั่งลำบาก ไอ้หมอนี่มันหน้าด้านชะมัด ยังสะเออะตามตอแยหญิงสาวไม่เลิกรา จากที่มาตามเฝ้าเหมือนหมาเฝ้ามองปลากระป๋อง อยากลิ้มลองรสชาติแต่ก็ทำอะไรไม่ได้สักอย่างเลยนั้น ทำให้แดนดินได้รู้จักนิสัยอีกด้านหนึ่งของรุ้งแก้ว เจ้าหล่อนชอบดื่มชอบสนุก แต่เจ้าหล่อนไม่ชอบเสวนาพาทีกับชายหนุ่มทั้งหลายที่เข้ามาห้อมล้อม จึงทำให้แดนดินยิ่งตอกย้ำตรงกลางหัวใจ รุ้งแก้วเกิดมาเพื่อเขาคนเดียว และเขาต้องได้หล่อนมาครอบครองให้ได้ แต่จะด้วยวิธีไหนแดนดินยังคิดไม่ตก... รุ้งแก้วนิ่วหน้าเมื่อเธอสัมผัสได้ถึงไอร้อนผ่านมาด้านหลัง เมื่อหันหน้ามามองจึงได้เห็นชายที่แนะนำตัวเองว่าชื่อ ภูวนาท... นี่เขายังอยู่อีกหรือนี่ ... “เอ๊ะ!...” เธอส่งเสียงไม่พอใจอย่างไม่ไว้หน้า นักเต้นรอบตัวต่างหันมามอง หญิงสาวสลัดตัวเองออกห่างจากอกว้างด้วยกิริยารังเกียจ เขยิบถอยห่างจากชายหนุ่มที่พูดจาไม่รู้เรื่องอัตโนมัติ ตวัดนัยน์ตาเขียวปัดมองชายหนุ่มอย่างตำหนิ ภูวนาทยกมือสองข้างขึ้นสูงแล้วรีบพูดขอโทษขอโพย พร้อมกันนั้นยังค้อมศีรษะให้ในลักษณะยอมศิโรราบแต่โดยดี สื่อแววตาบริสุทธิ์ใจ... เรื่องเมื่อสักครู่ มันเป็นเพียงอุบัติเหตุ เขาไม่ได้ตั้งใจให้เกิดขึ้น... “ขอโทษทีครับ พอดีเมื่อสักครู่มีคนชนผมจนเซมาโดนคุณเข้า ไม่ได้ตั้งใจจะรบกวนคุณจริงๆ” “ค่ะ...” รุ้งแก้วรับคำห้วนสั้น เพราะเธอไม่ต้องการต่อความยาวสาวความยืด เธอมาเที่ยวให้สนุกไม่ได้ต้องการจะมามีเรื่องกับใคร...ภูวนาทใจชื้นขึ้นมาได้หน่อยตอนได้ยินเสียงหวานตอบรับ ไม่ได้ทำท่าเฉยเมยหรือปั้นปึ่งใส่ คนได้คืบแต่ต้องการเอาศอกไม่รอช้า ขยับเข้าใกล้ร่างกลมกลึงพร้อมรีบเสนอตัวเองอีกครั้ง... “แต่ผมอยากทำความรู้จักกับคุณจริงๆนะครับ กรุณารับผมไว้เป็นเพื่อนสักคนสิ ผมนิสัยดีแล้วก็ใจกว้างมากๆด้วยนะ...” คนโอ้อวดยืดอก ส่งยิ้มกว้างขวางอวดลักยิ้มสองข้างให้หญิงสาวเกิดความประทับใจ “หรือคะ...” รุ้งแก้วเหยียดริมฝีปากหยัน ยักไหล่ก่อนจะหมุนตัวจ้ำพรวดออกมาจากกลางฟลอร์เต้นรำ อุบัติเหตุงั้นหรือ...ไปหลอกเด็กสองขวบเถอะไป๊ รุ้งแก้วนิ่วหน้า คนขี้ตื๊อทำให้เธอหมดสนุกจนได้ ทีนี้จะเอาอย่างไรดีกลับบ้านหรือหาไนต์คลับอื่นเที่ยวต่อดี... ภูวนาทได้แต่ยืนอึ้งอ้าปากค้าง หัวใจเขาเดือดปุด หูยังได้ยินเสียงหัวเราะขบขันดังแว่วอยู่รอบตัว คงเป็นพวกนักเที่ยวที่เห็นเหตุการณ์เมื่อสักครู่... --------------------------------------------------------

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more