ตอนที่ 8
1201 Words
กันจนลีโอตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่าจะยุติความสัมพันธ์ซึ่งขาดสะบั้นเกินกว่าจะเยียวยาสานต่อ
“มีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่าลูก…”
รสรินถามไม่อ้อม สายตาห่วงใยจับอยู่ที่ใบหน้าคมคร้ามของลูกชาย
นานแล้วที่เธอไม่ได้เห็นลีโอชัดๆ อย่างในตอนนี้ เขามีดวงตาสีน้ำตาลเข้มเหมือนสามีของหล่อนไม่ผิดเพี้ยน ประกายคมกริบดุจเดียวกับดวงตาของราชสีห์ แผงคิ้วเข้มและดกหนาลับกับดวงตา จมูกโด่งเป็นสัน ทรงผมที่สั้นเกรียนเกือบสกินเฮดยิ่งเน้นให้เห็นศีรษะสวยได้รูป ริมฝีปากหยักสวยกำลังคลี่คลายไปสู่รอยยิ้มขณะสบตามารดา แม้ว่าในตอนนั้นเขายังอยู่ในอารมณ์เครียดขรึม เจ็บปวดใจกับเรื่องของนาตาลีก็ตาม
“มีปัญหานิดหน่อยครับ…”
ชายหนุ่มหันไปตอบคำถามของมารดา
อันที่จริงเขาเองก็ไม่อยากเอ่ยถึงเรื่องนี้เท่าไรนัก แต่สายตาอยากรู้ของรสรินที่มองมา ก็ทำให้เขาต้องเล่าให้ฟังในที่สุด
“เกิดอะไรขึ้นหรือลูก”
น้ำเสียงของรสรินบอกความห่วงใยในตัวลูกชาย
“ผมกับนาตาลี… เราเลิกกันแล้วครับ”
ประโยคที่ได้ยิน ทำให้เดวิดกับรสรินหันมามองตากันแบบงงๆ ครั้นแล้วก็นิ่งงันไปชั่วครู่ ก่อนที่โรสจะเป็นคนเอ่ยออกมาว่า
“แม่เสียใจด้วยนะลูก”
แม้ลึกๆ ในใจของโรสจะไม่ชอบนาตาลีอยู่เป็นทุนเดิม แต่แวบหนึ่งที่รู้ข่าวร้ายเรื่องความสัมพันธ์ร้าวฉานของลีโอ หล่อนก็อดไม่ได้ที่จะเศร้าใจไปกับลูกชาย หากแต่อีกใจกลับรู้สึกดีใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูกที่ทั้งคู่เลิกกันเสียได้
“ค่อยๆ พูดจากันนะลูก หนุ่มสาวเหมือนลิ้นกับฟัน ระหองระแหงกันบ้างก็เป็นเรื่องธรรมดา ทะเลาะเบาะแว้งกันบ้างก็ต้องรู้จักให้อภัยซึ่งกันและกัน”
ที่เดวิดสอนลูกชาย ด้วยความคิดเห็นของคนที่อาบน้ำร้อนมาก่อน เป็นเพราะว่าตอนนั้นเขายังไม่รู้ว่าเรื่องราวระหองระแหงระหว่างลีโอกับนาตาลีนั้นรุนแรงแค่ไหน ยังไง?
“เกินจะสานต่อแล้วละครับพ่อ…”
ลีโอโพล่งออกมาอย่างเหลืออด มีแววความโกรธฉายวาบขึ้นในดวงตาคมกริบของเขาอีกครั้ง
“ร้ายแรงขนาดนั้นเชียวรึ”
เดวิดย่นหน้าผาก วางหนังสือพิมพ์ที่ถืออยู่ในมือ หันมาให้ความสนใจกับเรื่องของลูกชายเป็นจริงเป็นจัง
“ครับ… เธอนอกใจผม”
“ฮ้า…”
ผู้เป็นมารดาอุทานเสียงดัง พลางยกมือเรียวขึ้นทาบอกด้วยความตกใจ
การนอกใจกันถือเป็นเรื่องร้ายแรงมากในความรู้สึกของหล่อน แม้ว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะยังอยู่ในขั้นคบหาเป็นแฟนกันก็ตาม ทว่ารสรินก็มองว่าช่วงเวลาคบหาเป็นแฟนกันนั้นสำคัญมากสำหรับคนสองคน ที่จะได้มีโอกาสเรียนรู้ซึ่งกันและกัน ได้สานความรู้สึกรักใคร่ผูกพัน เพื่อพัฒนาไปสู่ความเป็นสามีภรรยากันในวันข้างหน้า โดยให้วันเวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ความจริงใจ
แต่นี่อะไรกัน? รสรินรับไม่ได้อย่างแรง… กับสิ่งที่เกิดขึ้นกับลูกชายของตน สำหรับหล่อนแล้ว ‘ความซื่อสัตย์ต่อกัน’ ถือเป็นสิ่งคำคัญที่สุดสำหรับชีวิตคู่
“ลูกชายแม่อกหักแล้วครับ…”
ชายแกล้งทำเสียงเศร้า พร้อมกับค้อมกายกำยำลงกอดมารดาแนบแน่น
แววตาของลีโอเหมือนเด็กขี้อ้อน ไม่น่าเชื่อว่าเขายังมีอารมณ์ติดตลกทั้งที่ลึกๆ ในใจยังเจ็บปวดไม่หาย หากแต่ไม่อยากให้ตัวเองต้องเป็นต้นเหตุที่ทำให้บรรยากาศภายในครอบครัวดูเคร่งเครียดเพราะเรื่องราวซึ่งเขาควรจะลืมให้เร็วที่สุด
“คนที่หักอกลูกชายของแม่ได้ลงคอ… ก็มีแต่ผู้หญิงโชคร้ายเท่านั้นแหละจ้ะ สักวันหนึ่งผู้หญิงคนนั้นจะเสียใจในภายหลัง เมื่อคิดขึ้นได้ว่าตัวเองได้พลาดสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตไปแล้ว… แต่ก็ดีเหมือนกันที่ลูกกับนาตาลีเลิกกันเสียได้ แม่เชื่อว่าไม่นานลูกจะได้เจอผู้หญิงคนใหม่ที่เหมาะสมและคู่ควรกับลูก”
รสรินโพล่งออกมาอย่างคนที่เก็บความรู้สึกในใจเอาไว้ไม่อยู่
ด้วยวัยย่างสามสิบสี่ปี ลีโอยิ่งดูมีเสน่ห์น่าหลงใหล รสรินแอบตั้งความหวังว่าอยากให้ลูกชายคนเดียวของหล่อนมีครอบครัวเสียที ติดก็ตรงภาระหน้าที่ของเขา ลีโอเองก็ตระหนักดีว่าอาชีพทหารเป็นงานเสี่ยงตาย ทำให้เขาแทบไม่มีเวลาครุ่นคิดถึงเรื่องคู่ครองจริงๆ จังๆ เสียที
“คราวนี้ได้พักกี่วันล่ะลูก…”
ความคิดบางอย่างแวบเข้ามาในหัวของรสรินกะทันหัน ด้วยรู้ว่าทุกครั้งที่เสร็จสิ้นภารกิจของกองทัพ ลีโอจะได้พักร้อนหลายวัน
“เดือนนึงครับ…”
ชายหนุ่มตอบเบาๆ
“ดีจัง… จะได้มีเวลาอยู่กับแม่นานๆ”
มีความยินดีวาบขึ้นในสายตาของโรสอย่างเห็นได้ชัด ด้วยทุกครั้งที่รู้ว่าลูกชายต้องไปปฏิบัติหน้าที่ในอัฟกานิสถาน หล่อนก็ออกอาการเป็นกังวลเพราะความห่วงใย ด้วยรู้ว่าทุกก้าวย่างในงานของลูกชายล้วนเสี่ยงอันตราย หากแต่ก็ขัดไม่ได้ เพราะอาชีพ ‘ทหาร’ เป็นสิ่งที่ลีโอได้เลือกแล้ว มันคือความใฝ่ฝันของลีโลที่ต้องการเดินตามรอยเท้าของเดวิดผู้เป็นบิดา ซึ่งลูกชายของหล่อนก็ทำได้ดี
ลีโอยืนยันถึงความสำเร็จในอาชีพของเขาด้วยตำแหน่ง ‘พันเอก’ แห่งหน่วยทหารราบของกองทัพบกสหรัฐอเมริกา หรือที่รู้จักกันไปทั่วโลกว่า ‘U.S. Army Rangers’ ที่สร้างความภาคภูมิใจให้กับครอบครัวเป็นอย่างมาก
“ได้พักร้อนนานเป็นเดือน… แล้วลูกมีแผนหรือยังจ๊ะ ว่าคราวนี้จะไปเที่ยวไหน?”
รสรินอยากรู้ ด้วยหลายๆ ครั้งที่ผ่านมา เมื่อมีเวลาพักร้อนลีโอก็มักจะเดินทางไปท่องเที่ยวพักผ่อนในต่างประเทศเพียงลำพัง ลีโอรักการท่องเที่ยวเป็นชีวิตจิตใจ และชอบขี่มอเตอร์ไซค์มาก เขาให้เหตุผลได้อย่างน่าสนใจว่าการท่องเที่ยวด้วยมอเตอร์ไซค์คืออิสระเสรีอย่างหนึ่งของชีวิตที่สัมผัสได้ ในระหว่างทางที่รถพุ่งทะยานไปข้างหน้า มอเตอร์ไซค์ซอกแซ่กไปได้ทุกที่ และสามารถขับรถผ่านในทั่วทุกอำเภอ ทุกถิ่นที่ซึ่งเราไม่สามารถไปถึงได้ด้วยรถยนต์ มอเตอร์ไซค์ทำให้เส้นทางชีวิตของเขาแทบไม่ซ้ำกันเลยในการท่องเที่ยวแต่ละครั้ง ทำให้ลีโอกลายเป็นคนหลงใหลในความเร็ว สายลม แสงแดด และทัศนียภาพตลอดสองข้างทางที่รถแล่นผ่านไป และอีกอย่างที่ชีวิตของเขาได้เจอในระหว่างที่เดินทางด้วยมอเตอร์ไซค์… ก็คือเพื่อนและมิตรภาพนั่นเอง
“ปีนี้ผมอยากไปเที่ยวแถบทิเบตครับ”
ชายหนุ่มตอบ ขณะที่แขนทั้งสองข้างยังสวมกอดอยู่ที่เอวของมารดาแนบแน่น
“ดีเลย… งั้นปีนี้แม่ขอตามไปด้วย”
รสรินเท่านั้นที่รู้ดีว่าตอนนั้นหล่อนกำลังคิดอะไรอยู่?
“อะ… อะไรนะครับ”
คนเป็นลูกชายเลิกคิ้วถามด้วยความสงสัย
“อย่างที่ลูกได้ยินนั่นแหละจ้ะ”
- Writer
