เธอกลับเข้ามาในห้องทำงานของเขาช่วงบ่ายหลังจากทานข้าวและซักไซ้เรื่องราวของเพื่อนรักทั้งสองเสร็จ คนตัวโตนั่งหน้าตูมรออยู่ก่อนแล้วเพราะวันนี้เธอใช้เวลาในการลงไปทานข้าวนานกว่าทุกครั้ง
“ทำไมวันนี้ไปนานจัง พี่รอพั้นช์มาตั้งนานแล้วนะ”
เธอยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูเวลา ก็พบว่ามันไม่ได้เลยเวลาพักกลางวันของเธอเลยสักนิด แต่ก็ขี้เกียจเถียงเขา
“พั้นช์มีเรื่องต้องพูดคุยกับวีและจุ๋มนิดหน่อยค่ะ เลยขึ้นมาช้า”
“มีเรื่องอะไร นายวีนั่นมันจีบพั้นช์หรือไง”
“จะบ้าหรอคะ วีกับจุ๋มเขาคบกันแล้วค่ะ เป็นแฟนกันน่ะ”
คนตัวโตตกใจ แทบไม่เชื่อหูตัวเอง ทั้งๆที่ยังไม่ได้ถูกเธอปฏิเสธรักเลย แต่ไอ้หมอนั่นกลับเปลี่ยนเป้าหมายเสียแล้ว
“จริงหรอ”
“จริงสิคะ พั้นช์ก็เพิ่งรู้วันนี้เอง แอบคบกันลับๆ มาตั้งนานแล้วด้วย ไม่ยอมบอกพั้นช์เลย ไหนว่าไม่มีความลับกันไง อยากจะโกรธนักเชียวยัยจุ๋มเนี่ย”
“อย่าไปโกรธจุ๋มเลย ทีเราแอบคบกันมาตั้งนาน พัน
