เกือบแปดโมงเช้าแล้ว บอดี้การ์ดหนุ่มทั้งสองยืนรออยู่หน้าห้อง ไม่กล้าออกห่างไปไหน เพราะกลัวว่าเจ้านายของเขาจะอาการแย่ลงกว่าเดิม ถ้าหากต้องพาไปส่งโรงพยาบาลจะได้ทันท่วงที เสียงที่ดังเล็ดลอดออกมาแว่วๆ เงียบลงไปนานแล้ว แต่เขาสองคนก็ยืนเก้ๆ กังๆ ไม่กล้าจะเข้าไปดู
“ชิต พุฒ มายืนทำอะไรตรงนี้ ตาพีทอยู่ในห้องพั้นช์หรอ”
พิมพ์มาดาตื่นสายกว่าทุกวัน เธอออกจากห้องนอนเพื่อจะลงไปทานอาหารเช้าก็ต้องตกใจที่เจอบอดี้การ์ดของลูกชาย ยืนเฝ้าอยู่ที่หน้าห้องของพาขวัญ
“เอ่อ คือ”
“มีอะไร อย่าโกหกฉันนะ”
เพราะรู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากล จึงต้องรีบพูดดักทางสองหนุ่มนี่เอาไว้ก่อน
“เมื่อคืนคุณพีทโดนวางยาปลุกเซ็กซ์ครับ ก็เลย เอ่อ”
“ตายจริง แล้วตาพีทเป็นยังไงบ้าง พั้นช์ล่ะ ไม่แย่ไปแล้วหรอ ทำไมไม่พาตาพีทไปโรงพยาบาล”
“คุณพีทไม่ยอมไปครับ บอกให้รีบพากลับบ้าน คุณพั้นช์ก็เลย เอ่อ คือ..”
“พอๆ ไม่ต้องพูดแล้ว แล้วในห้อง เป็นยังไ
