พิรัชย์ย่องออกจากห้องของพาขวัญตั้งแต่เช้าตรู่ เขาหันซ้ายหันขวาดูจนแน่ใจแล้วว่าไม่มีใคร จึงรีบเดินเร็วๆ ออกไป แต่แล้วก็ต้องหยุดชะงักลง เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น
“ตาพีท เรามีเรื่องต้องคุยกัน รีบไปอาบน้ำ แล้วมาหาแม่ที่ห้อง”
พิรัชย์และพาขวัญที่อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อย นั่งเคียงข้างกันอยู่ที่พื้นพรมเนื้อดี ก่อนจะพนมมือแล้วก้มลงไหว้แทบเท้าของแม่ของเขา ที่ตอนนี้นั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดด้วยความเครียด
พิมพ์มาดาแอบดูตั้งแต่เมื่อคืน จึงเห็นว่าเจ้าลูกชายตัวดีแอบย่องเข้าห้องพาขวัญไป นานนับชั่วโมงก็ยังไม่ออกมา จึงเดินไปที่หน้าประตูห้อง ตั้งใจจะเคาะประตูเรียกเพื่อจับให้ได้คาหนังคาเขา แต่เสียงที่ได้ยินเล็ดลอดออกมาแว่วๆ เบาแสนเบานั้น มันทำให้เธอแทบช็อก หลานสาวที่เธอรับมาอุปการะ หวังเลี้ยงดูอย่างดี ริ้นไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอม ที่ไหนได้ ลูกชายตัวดีของเธอมาลักกินขโมยกินเสียได้
เธอจึงเดินกลับเข้าห้อง และตื
