พาขวัญออกจากห้องสอบเมื่อทำข้อสอบวิชาสุดท้ายของวันเสร็จ ก็รีบเดินเร็วๆ ไปที่หน้าตึกคณะที่นัดกับบอดี้การ์ดที่มาส่งเธอเมื่อเช้าทันที แต่แล้วก็ต้องตัวชาวาบ เมื่อรถยนต์คันหรูที่จอดอยู่ ไม่ใช่รถคันเมื่อเช้าที่เธอนั่งมา แต่มันคือรถของพิรัชย์ที่เขาใช้อยู่ทุกวัน
เธอทำใจดีสู้เสือ ถอนหายใจเล็กน้อย พยายามควบคุมการหายใจและการเต้นของหัวใจให้เป็นปกติ ก่อนก้าวขึ้นไปนั่งบนรถเคียงข้างกับเขาเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น
“สวัสดีค่ะ คุณพีท”
เธอยกมือไหว้เขาอย่างทุกทีที่เคยทำ พยายามทำทุกอย่างให้ปกติที่สุด ทั้งๆ ที่ใจเต้นกระหน่ำรัวแรงเพราะกลัวว่าเขาจะรู้ตัว ว่าเมื่อคืนเขากับเธอทำอะไรกันไปบ้าง
“ทำข้อสอบได้ไหม”
“เอ่อ ทำได้ค่ะ”
“ทำไมใต้ตาดำๆ เมื่อคืนไม่ได้นอนหรอ”
คนตัวบางในชุดนักศึกษาทำหน้าเหลอหลา เธอยกมือขึ้นมาจับบริเวณใต้ตาของตัวเอง วันนี้เธอก็ว่าเธอก็ส่องกระจกอยู่นะ ไม่เห็นจะดำเลย แล้วทำไมเขาถึงทักแบบนั้นล่ะ
