“อะไรนะ แกว่าเมื่อวานแกเห็นนังพั้นช์กับคุณพีท นั่งรถกลับไปพร้อมกันหรอ”
ศศิกานต์เค้นถามเพื่อนรักที่ฝึกงานอยู่แผนกประชาสัมพันธ์ และในตอนนั้นเฝ้าเคาน์เตอร์อยู่คนเดียว ก็ดันได้เห็นภาพเด็ดๆ ที่คนอื่นไม่มีโอกาสได้เห็น
“ใช่ ฉันเห็นกับตา มันอ่อยอีท่าไหน มาฝึกงานวันแรกคุณพีทถึงให้มันติดรถไปด้วย ไปต่อกันที่ไหนหรือเปล่าก็ไม่รู้อ่ะแก”
ต้องตาใส่ไฟ ให้มันพัดกระพือลุกโหมขึ้นอีก ศศิกานต์กำมือแน่น นึกถึงภาพความสนิทสนมของเขากับนังนั่นเมื่อวาน ไหนจะคำพูดนั่นอีก ไม่รู้ป่านนี้สองคนนั้นไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว
“เมื่อวานฉันเข้าไปเสนองานในห้องเขา เห็นมันนั่งออเซาะอยู่ข้างๆเขา ให้เขาสอนงานให้ แถมเขายังเรียกแทนตัวว่าพี่กับมันอีก นังนี่มันร้ายลึก เห็นเรียบร้อยแบบนั้น คงฟาดมาไม่นับแล้วล่ะสิ ถึงตกคุณพีทได้ตั้งแต่วันแรกที่มาทำงาน”
“ของฟรีน่ะใครๆก็อยากได้ อีพวกเรียบร้อยเนี่ยแหละ บนเตียงนี่อีตัวดีๆนี่เอง แกไม่เคยได้ยิน
