ร่างใหญ่รู้สึกตัวตื่นแต่เช้ามืด เพราะรู้สึกถึงความร้อนที่หน้าอกของเขาจนเหงื่อออกไปทั้งตัว จึงใช้มืออังหน้าหน้าผากคนตัวบางก็พบว่าเธอตัวร้อนจี๋
“พั้นช์ ทำไมตัวร้อนขนาดนี้เนี่ย นี่ขนาดพี่ให้กินยาดักไว้ ยังเอาไม่อยู่เลยหรอ”
เขารีบลุกขึ้นเปิดไฟจนสว่างจ้า แล้วหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้กับเธอจนอุณหภูมิลดลงเล็กน้อย จึงหาชุดนอนสบายๆ มาใส่ให้แล้วปลุกเธอขึ้นมากินยาแก้ไข้และแก้อักเสบอีกครั้ง
“พั้นช์ครับ ตื่นมากินยาก่อน”
เธอลืมตาขึ้นมาอย่างมึนงง ขยับตัวลุกขึ้นนั่งก็ต้องสูดปากเพราะรู้สึกเจ็บที่ดอกไม้กลีบบางของเธอเหลือเกิน เธอรับยามากิน แล้วหลับลงไปอย่างง่ายดายอีกครั้งเพราะพิษไข้
ผ่านไปหลายชั่วโมง เขาคอยเช็ดตัวให้เธออยู่หลายครั้ง แต่ร่างบางก็ยังไม่ได้ตัวเย็นลงเลยสักนิด คนตัวโตจึงรีบต่อสายหาหมอน่านฟ้า เพื่อนรักที่เรียนด้วยกันมาตั้งแต่ประถม ที่เป็นทั้งหมอและเจ้าของโรงพยาบาลชื่อดัง
“ว่าไง ไอ้พีท โทรมาแต่
