“ขอบคุณนะ พายุ”
จริญญาเอ่ยขอบคุณพายุเมื่อเขาขับรถมาส่งเธอถึงหน้าบ้าน หลังจากที่พาเธอไปดูหนังและทานอาหารอร่อยๆ ก่อนกลับบ้าน
เธอเปิดประตูเตรียมลงจากรถ แต่จู่ๆเขาก็ขยับตัวมาหอมแก้มเธอแรงๆหนึ่งครั้ง
“อุ๊ย พายุ”
“ฝันดีนะครับ เดี๋ยวถึงบ้านแล้วผมไลน์หานะ”
“ค่ะ ฝันดีค่ะ”
เธอก้าวลงจากรถแล้วเดินเข้าไปในบ้านที่มืดสนิท รีบเปิดไฟให้สว่างจนรอบบ้านและสวน แล้วเดินกลับไปที่ประตูรั้วหน้าบ้านเพื่อจะปิดและล็อกประตูนั้น แต่ก็ต้องตกใจรีบถอยหลังออกจากประตูเมื่อมีรถยนต์คันหรูที่เธอคุ้นเคยแล่นเข้ามาจอดที่โรงจอดรถของเธอ
เขาก้าวเดินมาหาเธอด้วยความรวดเร็ว ดึงแม่กุญแจจากมือของเธอแล้วล็อกประตูรั้วหน้าบ้านให้อย่างรวดเร็ว
“ทำอะไรอ่ะวี นายมาทำไมอีก แล้วล็อกประตูบ้านฉันทำไม”
“อ้าว ก็เราจะขึ้นบ้านนอนกันแล้ว ก็ต้องล็อกประตูสิ หรือเธอจะเปิดไว้รับโจร”
คนหล่อหันมามองหน้าเธอแล้วเลิกคิ้วขึ้นสูงอย่างกวนอารมณ์ จนเธอแทบอย
