21. มึงชอบกูบ้างไหม?
หลังจากฉันกับไอ้เป้ทานข้าวกันเสร็จ เราก็ออกไปที่ร้านกาแฟด้วยกันเช่นทุกวัน ไอ้เป้มันให้สัญญากับฉันไว้แล้วว่าช่วงเที่ยงๆมันจะพาออกไปซื้อชุดที่นอนให้ใหม่ ดังนั้นตอนนี้ฉันจึงยอมคุยกับมันดีๆได้
"วันนี้มึงจะพิมพ์นิยายไหม"ไอ้เป้หันมาถามหลังจากขับรถมาจอดที่หน้าร้านและดับเครื่องยนต์เป็นที่เรียบร้อย
"ก็งานของกู กูก็ต้องพิมพ์ทุกวันอยู่แล้วป้ะ"
"ในร้านคนวุ่นวาย เอาไปพิมพ์ในห้องพักกูไหม"
พอโดนถามแบบนี้ฉันจึงค่อยๆยื่นใบหน้าเข้าไปสังเกตแววตาของมันใกล้ๆ
ปกติไม่เห็นจะอยากให้ฉันเข้าไปในห้องพักส่วนตัวถ้าไม่มีอะไรจำเป็นหรือสุดวิสัยจริงๆอย่างเช่นวันนั้นที่ฉันไม่ค่อยสบาย และขนาดฉันไม่สบายมันยังมีกะใจหาเรื่องมาทำเรื่องอะไรแบบนั้นกับฉันได้ แล้วถ้าชวนในวันดีๆแบบนี้มันจะมีอะไรเหลือไปกว่าที่ฉันคิดอยู่ล่ะใช่ไหม?
ไอ้เป้มันร้าย
สายตามันบ่งบอกลึกๆแต่ฉันเริ่มจะเห็นได้อย่างชัดเจนว่ามันกำลังซ่อ
