ดีลลับ
1424 Words
ตอนที่2
“ชายหนุ่มที่ถอดแว่นดำออก แล้วยิ้มให้”
“คุณ!!!!.. ฉันว่าแล้วชื่อคุณมันก็คุ้น ๆ”
ไบรอัลมองภาพถ่ายบ้านที่หญิงสาวเอามาใช้ค้ำประกัน บ้านหลังนี้ เป็นบ้าน 2 ชั้น มีเนื้อที่ทั้งหมดเพียง 1 ไร่เท่านั้น นายธนาคารหนุ่มขมวด คิ้วมุ่นคำนวณราคาบ้านในใจคร่าวๆ และสรุปว่าบ้านหลังนี้มีราคาไม่ถึง 5 ล้านแน่นอน
“คุณจะกู้เงินไปทำอะไร”
“เรื่องส่วนตัวค่ะ”
“เรื่องส่วนตัว!” ไบรอัลวางเอกสารทั้งหมดลงบนโต๊ะ และจ้องคนตรงหน้าอย่างเอาจริงเอาจัง
“คุณรู้มั้ย ว่าการจะขอกู้เงินธนาคาร จะต้องแจ้งเหตุผลในการกู้ด้วย และถ้าเหตุผลไม่สมควร ธนาคารก็อาจไม่พิจารณาเลยก็ได้ และถึงเหตุผลสมควร ก็ต้องมาดูที่หลักประกัน หน้าที่ การงานของคุณ รายได้ของคุณ ราคาค่างวดของสิ่งที่นำมาค้ำประกัน”
“เอ่อ...ดิฉัน...”
“คุณกลับไปคิดทบทวนใหม่ดีกว่า ก่อนจะกลับมาบอกผมอีกครั้ง เมื่อคุณพร้อม” เขาคิดได้ในใจไม่น่ารีบบอกเธอให้กลับไปเลย จะมีวิธีอื่นอีกมั้ยนะ คิดสิคิด ๆ
อัญญารินทร์หน้างอง้ำลงเล็กน้อย แต่เธอก็ไม่แสดงออกมากนักว่าไม่พอใจ เธอเองก็อยากบอกความจำเป็นในการขอกู้เงิน แต่...จะให้เธอบอกได้ยังไง ว่าต้องหาเงินไปใช้หนี้แทนพ่อ นายอดัม แบลคเชอร์ พ่อของเธอติดหนี้การพนันในบ่อนเบลลาจิโอกาสิโนลาสเวกัส กาสิโนครบวงจรที่ใหญ่ที่สุดในสหรัฐ พ่อของเธอเป็นหนี้บ่อน 5 ล้านตามที่เธอรู้มาและพ่อของเธอคงไม่โกหก และต้องหาเงินไปใช้หนี้ทั้งหมดภายในหนึ่งเดือน ถ้าเธอหาเงินไปใช้หนี้ให้พ่อไม่ได้ พ่อของเธอคงได้รับอันตรายและอาจถึงแก่ชีวิต เพราะเจ้าของเงินคงไม่ปล่อยพ่อเธอไว้แน่
“คุณไบรอัลคะ ดิฉันบอกสาเหตุที่ต้องกู้เงินจากคุณไม่ได้จริงๆ แต่ดิฉันจำเป็นมากนะคะ ถ้าดิฉันไม่ได้เงินก้อนนี้ไป พ่อของดิฉันก็...ก็คง...”
“ทำไม อย่าบอกนะว่าพ่อของคุณติดหนี้การพนัน เพราะถ้าเป็นเรื่องอื่น ๆ คุณคงบอกผมได้”
อัญญารินทร์มองไบรอัลด้วยแววตาขอร้องเหมือนคืนวันนั้น เขาคงปล่อยเงินกู้ให้คนหลายประเภทมากมายจนรู้ไส้รู้พุงหมดกระมัง เขาถึงรู้เท่าทันความคิดของเธอ อัญญารินทร์ทอดถอนหายใจอย่างหนักอก แล้วแบบนี้เขาจะช่วยเธอได้เหรอ
“คุณอัญญารินทร์ คุณทำงานอะไร มีรายได้เท่าไหร่ นอกจากบ้าน คุณหาหลักประกันอื่นมาให้ผมได้มั้ย” คำถามใหม่ของไบรอัล ทำให้อัญญารินทร์กะพริบตาปริบๆ นายธนาคารหนุ่มหล่อตรงหน้าช่างเปลี่ยนความคิดได้รวดเร็วจนเธอตามไม่ทันเลยจริงๆ เมื่อครู่เขายังทำท่าเหมือนไม่ให้เธอกู้เงิน ถ้าสาเหตุที่กู้มาจากพ่อของเธอติดหนี้พนัน แต่ตอนนี้เขากลับทำเหมือนพยายามหาทางช่วยเหลือเธอ
“ว่าไงล่ะ ผมถามไม่ได้ยินเหรอ หรือเปลี่ยนใจไม่กู้แล้ว” ไบรอัลเริ่มฉุนเฉียวกับท่าทีของเธอ สาวน้อยตรงหน้าอายุเพียง 19 ปี หน้าที่การงานของเธอแจ้งไว้อย่างชัดเจนในใบประวัติแล้ว แต่เขาอยากรู้จากปากของเธอมากกว่า
“เอ่อ...ดิฉันทำงานเป็นบาร์เทรนดี้ แต่เพิ่งทำงานได้ไม่กี่เดือน เพราะต้องเรียนได้ด้วยทำงานไปด้วยค่ะ รายได้...รายได้ตามที่แจ้งไปค่ะแต่มันก็ไม่แน่นอน และนอกจากบ้านกับที่ดินที่แล้วดิฉันก็ไม่มีสมบัติอื่นอีก” ก่อนแม่เธอจะเสียเธอได้ยกบ้านและที่ดินให้กับอัญญารินทร์ไว้ เพราะกลัวว่าบิดาของเธอจะเอาไปจะเอาไปผลาญเสียหมด เพราะช่วงหลัง ๆ มานี้ อดัมติดการพนันงอมแงม
“แล้วพ่อคุณล่ะ ทำงานอะไร”
“เมื่อก่อนพ่อทำงานบริษัทค่ะ”
“เมื่อก่อน? หมายความว่าตอนนี้พ่อคุณไม่ได้ทำงานแล้วสิ”
อัญญารินทร์พยักหน้าช้าๆ เธอเห็นไฟที่ส่องสว่างเริ่มริบหรี่ลงจนหนทางที่ก้าวเดินกำลังมืดมิด ใครจะให้คนที่มีหลักประกันมูลค่าน้อยนิดกู้เงินจำนวน มากถึง 5 ล้านกัน ที่สำคัญคนตรงหน้าที่รู้เท่าทันคนไปซะหมดคนนี้ คงไม่โง่ให้เธอกู้เงินจำนวนมากขนาดนั้นแน่นอน
“ถ้างั้น...ผมคงอนุมัติเงินกู้ให้คุณไม่ได้” หญิงสาวพยักหน้าอีกครั้ง แล้วเอื้อมมือไปหยิบเอกสารที่ชายหนุ่มเอาออกมาอ่านเก็บกลับเข้าซองไว้เหมือนเดิม แล้วกอดซองเอกสารนั้นแนบอก
“ไม่เป็นไรค่ะ ดิฉันเข้าใจดี ขอบคุณนะคะที่สละเวลาคุยกับดิฉัน” หญิงสาวลุกขึ้นเดินออกไปแต่ยังไม่ทันเปิดประตู เสียงห้าวทุ้มก็ดังขัดขึ้นเสียก่อน
“แล้วคุณจะทำยังไงต่อ” อัญญารินทร์หันไปมองไบรอัล ก่อนยิ้มบางๆ แบบปลงๆ ให้เขา
“คุณไม่ให้ ดิฉันก็ต้องไปหาที่อื่นต่อไปไงคะ”
“คุณไปมากี่ที่แล้ว”
“ที่นี่เป็นที่แรกค่ะ”
“ผมมีข้อเสนอให้คุณ ถ้าคุณตกลงเงิน 5 ล้านจะถูกโอนเข้าบัญชีคุณทันที” ไบรอัลบอกหลังจากเงียบไปชั่วอึดใจเดียว
“อะไรนะคะ!!!!!” ดวงตากลมแป๋วสีดำสนิทเบิกกว้างอย่างยินดี
ไบรอัลลุกจากเก้าอี้เดินเข้าไปหยุดอยู่ใกล้ๆ ร่างบางห่างกันเพียงแค่เอื้อมเท่านั้น คนตัวสูงกว่า หนากว่าและใหญ่กว่ามากต้องก้มหน้าลง มองคนตัวเล็กบาง ชายหนุ่มมองเห็นความยินดีในดวงตาคู่นั้น ก่อนไล่สายตาลงมองเรือนร่างระหงในชุดเดรสสีขาวลายดอกเล็กๆ น่ารัก
อัญญารินทร์รู้สึกร้อนๆ หนาวๆ กับการถูกมองแบบนั้น เธอลอบกลืนน้ำลายลงคอ รู้สึกหวาดหวั่นอย่างบอกไม่ถูก หัวใจดวงน้อยจดจ่อรอฟังคำตอบจากร่างสูง
“ผมจะจ้างให้คุณเป็นภรรยาของผม”
หญิงสาวยืนนิ่งเหมือนถูกสาป ดวงหน้าสวยหวานแดงระเรื่อขึ้นเมื่อ ได้ยินคำตอบชัดเจนเต็มสองหู ก่อนความโกรธจะกระจายไปทั่วร่าง และไม่ทันตั้งตัวใบหน้าคมเข้มก็สะบัดไปตามแรงตบ
เพี๊ยะ!!!!!! “นี่สำหรับคืนวันนั้นกับวันนี้ที่คุณดูถูกหญิงไทยอย่างฉัน และฉันคงทำแบบนั้นไม่ได้หรอกค่ะ ฉันมีศักดิ์ศรีพอที่จะไม่นอนกับผู้ชายเพียงเพราะอยากได้เงิน”
“ผมยินดีใช้หนี้ห้าล้านยูโรของพ่อคุณให้ฟรี ๆ และถ้าคุณยอมมาเป็นภรรยาผม ผมจ่ายเงินเดือนให้คุณเดือนละสามพันยูโร”
“ผมขอโทษที่เมาและเผลอล่วงเกินคุณวันนั้น..ถ้าคุณตบหน้าผมแล้วหายโกรธผมจะให้คุณตบอีกกี่ร้อยครั้งก็ได้...แต่”
“เรื่องวันนั้นคุณอย่าใส่ใจเลยค่ะ เพราะคุณคิดไปแล้วว่าฉันเป็นผู้หญิงอย่างนั้น”
“ฟังผมพูดให้จบก่อนสิ ตอนนี้คุณมีแต่ได้กับได้ ถ้าคุณยอมอยู่กับผม หนี้ของพ่อคุณผมจะจ่ายให้ครบทุกบาททุกสตางค์ ถ้าคุณตกลงแล้วเราก็มาร่างสัญญากัน”
“คุณเห็นฉันหมดหนทางถึงขนาดต้องเร่มาขายตัวเลยเหรอ จะบอกอะไรให้นะ ต่อให้ฉันต้องตาย ฉันก็ไม่มีวันขายตัวเด็ดขาด”
“คุณจะหวงเนื้อหวงตัวไปทำไม พูดเหมือนกับว่าคุณไม่เคยเป็นเมียผมมาก่อนอย่างนั้นแหละ แค่อยู่ดูแลผม ไม่จำเป็นต้องมีเรื่องบนเตียงก็ได้ถ้าคุณไม่ต้องการมัน”
“ถ้าคุณรับปากว่าแค่นั้น ฉันก็ตกลง”
ไบรอัลตาลุกวาว คนระดับเขาไม่เคยหลงเสน่ห์สาวคนไหนมาก่อน มีแต่ผู้หญิงเรียกหาล่ะสิไม่ว่า แต่นี่...ผู้หญิงตัวเล็กๆ ตรงหน้า
ร่างบางของอัญญารินทร์ถูกกระชากเข้าหาร่างสูง ริมฝีปากอิ่มถูกปากหยักได้รูปประกบจูบรุนแรง จนมือบางไล่ทุบไปตามอกกว้างทั้งจิกเล็บคมเข้าที่ต้นคอหนาและครูดลงจนเลือดซิบ ๆ เรียวปากหยักร้อนบดขยี้กลีบปากนุ่มไปตามแรงอารมณ์ เพราะโกรธที่ถูกตบจนหน้าหัน จูบดูดดื่มเร่าร้อนและเรียกร้องจนร่างบางเริ่มอ่อนระทวย มือบางที่ประทุษร้ายเริ่มอ่อนแรงลงเป็นเกาะบ่ากว้างเอาไว้เฉยๆ เท่านั้น
- Writer
