นั่นไม่ใช่คำด่า แต่เป็นคำพูดด้วยน้ำเสียงกระเง้ากระงอด พายัพรู้ดีว่าจิณณ์ยังโกรธเขาเรื่องที่กลับจากอิตาลีแล้วไม่ยอมติดต่อหาเธอ นั่นเป็นเพราะเขาอยากจะแน่ใจว่าจิณณ์คิดถึงเขาจนทนไม่ไหว ซึ่งตอนนี้เขาแน่ใจแล้วว่าผู้หญิงที่เคยเกลียดเขาเข้ากระดูกตอนนี้เธอกำลังตกหลุมรักเขา และเขาก็พร้อมที่จะชดใช้ความผิดนั้นด้วยตัวของเขาเอง
“จีนจ๋า...ผมแค่อยากรู้เท่านั้นว่าคุณคิดถึงผมหรือเปล่า ตอนผมกลับจากอิตาลีผมพยายามไม่รับโทรศัพท์ของคุณ พยายามไม่ติดต่อคุณทั้งที่คิดถึงคุณมากที่สุด”
“ฉันยังโกรธนายอยู่นะ...อือ...ปล่อยฉันเถอะ”
“จีน...อย่าโกรธผมเลย ให้ผมอาบน้ำกับคุณด้วยนะ”
“อือ...อย่าซี”
พายัพเบียดเนื้อกายกำยำของเขากับร่างนุ่มที่ตอนนี้ผิวเนียนลื่นด้วยคราบสบู่ มันเป็นความรู้สึกแปลกใหม่สำหรับจิณณ์ เนื้อตัวเธอกับเขาเปียกชุ่ม ร่างสูงเบียดแก่นกายข
