ตอนที่ 27
“ดีจริงๆ เป็นเจ้าของบ้านที่ดีมาก” พิธานประชด พลางยกน้ำชาขึ้นจิบที่ตัวเองก็ไม่ได้นับเหมือนกันว่าจิบไปเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วนับตั้งแต่เพื่อนรักบอกให้นั่งรอสักครู่
“แกนี่มันชอบบ่นจริงๆ เลยว่ะ รอนิดรอหน่อยไม่ได้เชียวนะไอ้คุณพิธาน” หนุ่มฮ่องกงย้อนคืนบ้าง พลางกระตุกยิ้มมุมปากอย่างขบขันเมื่อเพื่อนรักร้องหึในลำคอแล้วมองตาขวาง
“ฉันรอเป็นมาชั่วโมง มันนิดหน่อยบ้านแกสิ ไอ้คุณถังเฟ่ยหลง แล้วนี่หายหัวไปทำอะไรมาวะ ตอนกลับเข้าบ้านหน้าตายังกะคนแบกโลก แต่ดูตอนนี้สิ หน้าแกมันบานมากหรือที่นี่มีอะไรดีๆ” พิธานแขวะ พลางมองหาของดีของเพื่อนรอบๆ ห้องรับแขก
“ไม่มี แต่ถึงมีก็ไม่บอกว่ะ ว่าแต่แกเถอะ มีเรื่องอะไรจะให้ฉันช่วย ถึงได้รีบบึ่งมาหาฉัน” ถังเฟ่ยหลงถามเป็นงานเป็นการหลังจิบน้ำชาเรียบร้อย ก่อนทิ้งแผ่นหลังเอนพิงพนักโซฟาด้วยท่าทางสบายและอารมณ์ดีอย่างไม่น่าเชื่อ
“นี่ไง” พิธานล้วงเอาภาพถ่ายสาวน้อยน่าร
