นักเลงหัวไม้ทั้งสี่มิมีครอบครัวใด ดังนั้นจึงมาติดตามคุณชายฉูได้อย่างสบายใจ ครานี้จึงน่าตกใจว่าคุณชายฉูนั้นมิใช่คนสุภาพทั่วไปที่จะรังแกได้ เพราะสี่นักเลงนั้นมารยาทแย่และขับเคลื่อนด้วยเงินตรา คนหวาดกลัวกันทั้งนั้น แม้แต่สกุลเจี่ยนยังต้องถอย ทำให้บ้านริมน้ำของสกุลผิงสงบลงได้ชั่วคราว ก่อนที่จะยกย้ายมาตั้งเรือนใหม่ที่สะพานเรือ
ยามที่คุณชายนั้นคล้ายดูเป็นนักเลงลงไปแล้ว บุรุษทั้งหลายจึงส่งบุตรสาวมากหน้าหลายตามาให้พบกับคุณชายเสียหลายนาง ฉูปินไห่ก็ยิ้มแย้มอย่างสุภาพแล้วคงความเป็นสุภาพบุรุษต่อไปได้ดี สตรีน้อยใหญ่ต่างตกหลุมรักกันแทบทั้งนั้น ทำให้เสี่ยวหงฮวาที่ติดตามมาริษยาและหันไปเขย่าแขนของนั่วนั่ว ชี้ไปทางฉูปินไห่อย่างมิพอใจยิ่ง
“คิก คุณหนูผิงหึงคุณชายแล้วหรือเจ้าคะ ถ้าหึงหวงคนเป็นแล้ว เหตุใดจึงมิคิดยั่วยวนเล่าเจ้าคะ”
ใบหน้าหวานทำตาโต ก่อนที่นั่วนั่วกระซิบลงไปเบาๆ
“คุณหนูก็ตามไปยืนเคียงข้างแล้ว
