เสี่ยวหงฮวาตีแขนคนลงไปจนดังเพี๊ยะ นางอับอายจนหน้าแดงอย่างมิอาจจะทานทนไหว
“หัวไชเท้าอันใดของท่านกัน ที่ผ่านมาข้าทนฟังวาจาราคะของท่านมานานนัก ท่านมันบ้าราะมากที่สุดเลย ฉูเก้อเกอ”
“อรือ เหล่ากง ข้าเป็นเหล่ากงแล้วมิใช่พี่ชายอีกต่อไป เสี่ยวเหนียงจื่อ “
บุรุษดึงล้วงกันเช่าแผ่นที่อยู่ในอกเสื้อวางมันลงมาบนแผ่นลิ้นของนาง และบดจุมพิตรุกไล่ติดตามแผ่นกันเช่าหวานจนดึงคืนกลับมาได้ด้วยแผ่นลิ้น มินานก็เปลื้องผ้าตนเองออกไปแล้วดันนางเลื่อนลงไปที่กลางกายตน
” เสี่ยวหงฮวาเจ้าชมชอบหัวไชเท้าหวานของข้ามิใช่หรือ ข้าล้วนอาบมันด้วยน้ำหญ้าแสนหวานและน้ำกันเช่าหวาน อย่างไรวันนี้ปากของเจ้าย่อมหวานไปตามกัน ลิ้มรสมันดูเสียเถิด เสี่ยวหงฮวา อร่า “
เสี่ยวหงฮวาค้อนคนขึ้นมา นางหมั่นไส้คนมากมายนัก จึงแลบลิ้นออกมาไล้เลียมันเหมือนขนมหวาน มิน่าเชื่อมันกลับหวานจนติดลิ้น จนนางนั้นตวัดไล้เลียลงไปตามท่อนลำมิได้หยุด ลิ้นนุ่มๆ ตวัด
