ยามที่อาหยวนมาพบคุณชายของตนแล้ว ก็นำคนทั้งหมดหกคนที่บาดเจ็บไปหาโรงหมอที่ใกล้ที่สุดและร้องไห้โฮ ทั้งหกคนส่ายหัวขึ้นมา เกิดมาก็เพิ่งเคยเจอบุรุษร่ำไห้เฉกเช่นนี้ ทุกคนหัวเราะทั้งที่เจ็บแผลกันจนแทบบ้า ยามหมอเย็บแผลและใส่ยานั้นก็ก่นด่าพวกตุนหวงจนลั่นไปหมด ก่อนที่รถม้าของสกุลหยางจะตามมาทัน และผู้เฒ่าสามสกุลก็ลงมาสิ้น
“คุณชายฉู ท่านเป็นเช่นใดบ้าง”
“ปินเอ๋อร์ ปินเอ๋อร์ เจ้าเป็นเช่นใดบ้าง เจ้าคิดอันใดกันจึงมาเสี่ยงอันตรายเฉกเช่นนี้ มิห่วงใยปู่บ้างเลยหรือนี่ สวรรค์เพิ่งนำพาเจ้ากลับมา เหตุใดจึงเสี่ยงอันตรายเช่นนี้เล่า “
” ฮ่า ฮ่า ข้าล้วนทำไปเพื่อหยุดสงครามของหวยเหอและตุนหวง มิมีอันใดเลยขอรับท่านปู่ พวกท่านรีบนำคนไปนำร่างของคนร้ายใส่โลงอัดน้ำแข็งลงไปพร้อมแกลบและเกลือป่น ส่งให้ทางเมืองตุนหวงโดยไวเถิดขอรับ ช้านานจะไร้ร่องรอย จะมีเหตุร้ายเกิดขึ้นมาอีกนะขอรับ “
” อรืม นั่นซินะ “
ผู้เฒ่าเซี่ยหัวเราะขึ้
