หลังจากที่คุณหนูเจี่ยนสวมปิ่นหูกวางออกไปล่องเรือกับเจาชินหวาง ในเมืองหวยเหอก็มีสตรีชั้นสูงที่ต้องการ ปิ่นปักผมหูสัตว์และเขากวางกันทั้งนั้น แต่ทว่าโชคร้ายยิ่งที่เจาชินหวางนั้นมิให้ร้านค้าจำหน่ายมันไปเสียแล้ว เพียงราตรีหนึ่ง สินค้าในร้านถูกกวาดซื้อไปจนหมดสิ้นช่างน่าตลกยิ่ง
ส่วนในจวนของสกุลฉู กลับมีจิ้งจอกสาวตัวหนึ่งที่มีถุงมือขาวและหูกับหางเสียด้วย เสี่ยวหงฮวาค้อนคนขึ้นมาที่นำไม้ขนฟูมาแหย่คางของนางให้เหมือนแมวไปอีก ฉูปินไห่หัวเราะคิก ให้สตรีของตนเองนั้นสวมใส่ผ้าเตี่ยวผืนบางที่มีหางฟู และให้นางนั้นนอนอยู่ในห้องนอนของตัวเองเพียงเท่านั้นเอง
” หึ คิดไว้แล้วมิมีผิด เสี่ยวหงฮวามิใช่เพียงดอกไม้น้อย แต่คือนางจิ้งจอกตัวน้อยๆ ที่รบกวนจิตใจของสามีเจ้ามากมายเลยจริงๆ ฮ่า ฮ่า ฮ่า “
เสี่ยวหงฮวาทำตาวาวแล้วก้มลงคืบคลานลงไป ก่อนที่จะใช้สองอุ้งมือในถุงมือขาวคว้าจับเอวแกร่งเอาไว้ แล้วแนบใบหน้าลงไปที่กลางกายข
