เขาเดินนำฉันไปที่ลานจอดรถ ฉันเดินตามเขาต้อย ๆ ในมือก็ถือเสื้อกาวน์เขาอยู่
เขาเดินผ่านใคร ใครก็มอง มองเขาเสร็จ ก็หันมามองฉันแปลก ๆ เฮ้อ เห็นไหมล่ะ ฉันแต่งตัวไม่ดีเหรอ ก็ไม่ได้โป๊นะ ไม่เห็นเหมือนสาวบาร์เลย ทำไมมองฉันแบบนั้น!
ฉันเดินหน้ามุ่ยขึ้นรถเขา ก่อนจะหันไปหยิบไม้แขวนผ้าที่เบาะหลัง แขวนเสื้อกาวน์เขาไว้ให้...
หันกลับมาหมอเคนก็นั่งมองฉันอยู่...
เขามองฉันแปลก ๆ มองไม่ละสายตา... ก่อนจะโน้มหน้าเข้ามาใกล้ ๆ แล้วหอมแก้มฉัน
หืม...
“เธอหายไปไหนมา… ลืมฉันรึยัง” ใครจะไปลืม ไม่เคยลืมสักวัน
“ลืมแล้ว… ไปเถอะ หิว” เขายีหัวฉันจนผมยุ่งไปหมด ก่อนจะขับรถออกมาจากโรงพยาบาล
“เธอไม่ไปทำงานแล้วเหรอ... หรือแฟนห้าม” ฉันส่ายหน้าเบา ๆ แฟนห้ามเหรอ เหอะ คุณภัทรคงมีความสุขอยู่กับปริมแล้วมั้ง
“ไม่ทำแล้ว แฟนอะไร สวยเลิกกับเขาไปแล้ว…” เขานิ่งทันที ก่อนจะเอื้อมมือมาบีบมือฉัน
“ฉันอยากห้ามเธอบ้างได้ป่ะ... ไม่อยากใ
