เด็กเลี้ยงคนเถื่อน NC20+

8. คุณใจดี

"สะ..สวัสดีค่ะ"

"มาแล้วเหรอ?"

คนที่กำลังนั่งมองออกไปด้านนอกหันมาเมื่อได้ยินเธอทัก คุณคนนั้นหันมาพร้อมกับเอ่ยทักเสียงทุ้ม

แล้ววิลาสินีก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อได้เห็นหน้าคุณใจดีชัด ๆ ใจดวงน้อยเต้นไม่เป็นส่ำที่ได้รู้ว่า คนที่เคยทำให้เธอใจเต้นไม่เป็นจังหวะที่ได้เป็นเด็กในความดูแลของเขาตอนดำน้ำดูปะการังเมื่อสองเดือนก่อนก็คือคุณใจดี แล้วทำไมตอนนั้นเขาไม่พูดอะไรเลยล่ะ หรือว่าเขาก็ไม่รู้ว่าเธอเป็นเด็กทุนของเขา

ความตกใจทำให้เธอยืนนิ่งอยู่กลางห้องจนได้ยินเสียงทุ้มใกล้ ๆ เธอถึงได้หลุดออกมาจากภวังค์ตื่นเต้น

"ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ"

"คุณเควิน.." วิลาสินีเอ่ยชื่อเขาเสียงเบา ด้วยความที่เขาที่สูงประมาณ 185-190 เซนติเมตร แล้วมาหยุดยืนอยู่ใกล้ ๆ ทำให้เธอที่มีความสูงเพียง 163 เซนติเมตร ต้องแหงนหน้ามองใบหน้าหล่อของเขาด้วยความตื่นเต้นระคนตกใจ

"ไปนั่งสิ ผมสั่งอาหารไว้ให้แล้ว" ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้เควินเผลอเอื้อมมือไปจับท่อนแขนเรียว เขารับรู้ถึงการกระตุกขืนแรงจับของเด็กสาว เธอคงจะตกใจที่เข้าถึงเนื้อถึงตัว เขาก็ยังตกใจพฤติกรรมตัวเองเหมือนกัน เพราะปกติเขาจะไม่ชอบให้ใครมาแตะต้องตัวและไม่ชอบไปแตะต้องตัวใคร แต่กับเธอคนนี้ทำให้เขาเผลอตัวเสียได้

เควินดึงให้เด็กทุนคนสวยให้เดินไปยังโต๊ะอาหารพร้อมกับเขา ดึงเก้าอี้ให้เธอนั่งเก้าอี้ตัวที่ติดกันโดยหันหน้าออกไปทางผนังกระจกบานใหญ่ด้วยกันทั้งคู่

"คุณเควินคือคุณใจดีหรอกเหรอ.." วิลาสินีพูดเสียงคล้ายละเมอขณะที่ยังไม่เลิกมองใบหน้าหล่อของชายคนข้าง ๆ เธอคิดมานานแล้วถ้าหากได้เจอคุณใจดี เธออยากจะขอบคุณ แต่พอมารู้ตัวตนของคุณใจดี เธอกลับลืมเลือนสิ่งที่ตั้งใจไว้ ใครจะไปคาดคิดว่าคุณใจดีจะเป็นเขาคนนี้

"หือ?" เควินยกคิ้วสูงสงสัยกับสรรพนามที่ออกมาริมฝีปากอิ่ม สายตาคมสบกับดวงตาสวยอย่างต้องการคำตอบ รู้สึกขันกับปฏิกิริยาของคนตัวเล็กที่ทำเหมือนเขาเป็นตัวประหลาดอะไรสักอย่าง

"ไม่ใช่.. หนูหมายความว่า คุณเควินเป็นคนให้ทุนเรียนหนูเหรอคะ?" วิลาสินีรู้ตัวว่าพูดผิดจึงได้พูดแก้เสียใหม่ นัยน์ตาสวยจ้องมองเขาไม่ละสายตาขณะที่รอคำตอบ

"ใช่ ทำไมมองแบบนั้นล่ะ?"

"หนูนึกว่าคนที่ให้ทุนน่าจะเป็นลุงแก่ ๆ " ด้วยความตื่นเต้นทำให้วิลาสินีพูดออกไปตามที่เธอเคยคิด แต่เแล้วเธอก็ต้องรีบเม้มปากแน่นเมื่อได้เห็นสายตาคมหรี่คาดโทษที่เธอพูดเสียมารยาทออกไป

"ผิดหวังที่เป็นผมเหรอ ที่ผมไม่ใช่ลุงแก่ ๆ อย่างที่คิดไว้" เควินถามเสียงขุ่น เด็กคนนี้นี่เป็นอะไรนะถึงได้คิดว่าคนที่ให้ทุนเด็กขาดแคลนได้ต้องเป็นตาแก่อย่างเดียว ที่ผ่านมาไม่รู้ว่าเด็กนี่จะคิดวาดภาพเขาไปถึงไหนกัน

"ไม่..ไม่ใช่ค่ะ หนูแค่แปลกใจ อ้อ หนูซื้อของขวัญมาให้คุณด้วย" วิลาสินีรีบแก้ตัวเสียงตะกุกตะกัก แล้วเธอก็หาวิธีที่จะเบนความสนใจของคุณใจดีให้เลิกสนใจกับคำครหาของเธอ เธอรีบยื่นถุงกระดาษที่มีกล่องใส่ผ้าเช็ดหน้าผูกโบสวยงามให้เขาอย่างต้องการไถ่โทษความพลั้งปากของตัวเอง

"ที่ตั้งใจจะซื้อมาให้ลุงแก่ของเธอน่ะเหรอ?" เควินเหล่มองถุงกระดาษใบเล็กที่วางอยู่บนโต๊ะอย่างไม่ใส่ใจนักเมื่อคิดว่าเด็กสาวตั้งใจมาให้อีกคน

"หนูขอโทษค่ะ" เบี่ยงเบนความสนใจอย่างไรคุณใจดีก็ยังไม่หายขุ่นเคือง ปกติเขาเป็นคนขี้ใจน้อยขนาดนี้เลยเหรอ

"กินก่อนเถอะ เดี๋ยวค่อยพูดเรื่องธุระที่ผมให้เธอมา" เควินพยักหน้าไปยังจานอาหารตรงหน้าเด็กสาว เขาได้สั่งอาหารประเภททานเล่นมา 4-5 เมนู

"ค่ะ" ด้วยความที่ยังมีความผิดอยู่ ไม่อยากจะให้คนข้าง ๆ ต้องนึกเคืองอีก วิลาสินีจึงเอื้อมมือไปหยิบช้อนตักอาหารเข้าปากอย่างว่าง่าย

"ผมขอแกะนะ" เมื่อเห็นเด็กดีทำตัวเชื่อฟัง เควินจึงกระตุกยิ้มมุมปากพอใจ แล้วหันมาสนใจของขวัญที่เด็กสาวซื้อมาให้ เขาพูดพลางล้วงมือเข้าไปหยิบกล่องแข็งในถุงกระดาษขึ้นมา

เควินได้ทำการแกะกล่องของขวัญสีขาวด้วยใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะเท่าไรนัก รู้สึกตื่นเต้นเมื่อลุ้นว่าสาวน้อยจะซื้ออะไรมาเป็นของขวัญให้เขา อารมณ์ของเขาในตอนนี้เป็นเหมือนกับว่าของขวัญชิ้นนี้เป็นชิ้นแรกที่เขาได้รับ แต่มันไม่ใช่ ที่ผ่านมาเขาเคยได้รับของขวัญมานับครั้งไม่ถ้วน แต่ไม่มีชิ้นใดที่ให้ความตื่นเต้นเท่ากล่องเล็กในมือใบนี้มาก่อน

"ผ้าเช็ดหน้าเหรอ สวยดีนี่" เสียงทุ้มดังขึ้นหลังจากที่เห็นของด้านในแล้ว มือหนาหยิบผ้าเช็ดหน้าสีกรมท่าเนื้อดีขึ้นมา พลิกหน้าหลังดูอย่างถูกใจก่อนจะเก็บใส่เข้าในกระเป๋าด้านในเสื้อสูทที่เป็นสีกรมท่าสีเดียวกับของขวัญที่เพิ่งได้รับจากสาวน้อย

"...." วิลาสินีไม่ได้พูดะไร เธอมองตามมือหนาที่กำลังเก็บผ้าเช็ดหน้าที่เธอซื้อมาใส่กระเป๋าเสื้อสูท ริมฝีปากอิ่มอมยิ้มปลื้มปริ่มที่คุณใจดีของเธอไม่ได้ทิ้งขว้างของขวัญที่เธอตั้งใจซื้อมาให้เขา

จากนั้นเควินจึงหันมารับประทานอาหารทานเล่นเป็นเพื่อนเด็กสาว จังหวะหนึ่งที่เขายกไวน์ขึ้นมาดื่ม ไวน์ได้ติดอยู่ที่มุมปาก เขาจึงได้ล้วงเอาผ้าเช็ดหน้าที่เพิ่งได้รับมาเช็ดคราบไวน์ การกระทำของเขาทำเอาคนที่ซื้อมาให้ถึงกับยิ้มเขินที่เขาหยิบมาใช้ต่อหน้าเธอ

"ปากเลอะครีมน่ะ" เควินพูดเมื่อหันไปเห็นว่ามีซอสครีมสีขาวติดอยู่ที่มุมปากของเด็กสาว มือไวกว่าความคิดที่เขายื่นผ้าเช็ดหน้าในมือไปเช็ดคราบครีมออกจากมุมปากให้เธอ

"ขอบคุณค่ะ.." วิลาสินีอ้อมแอ้มเอ่ยขอบคุณ รู้สึกร้อนวาบทั่วทั้งใบหน้าอย่างเขินอายที่คนตัวโตได้มาเช็ดปากให้ หนำซ้ำยังเป็นผ้าผืนเดียวกับที่เขาเพิ่งใช้เช็ดปากของเขา แบบนี้มันเหมือนเป็นการจูบทางอ้อมชัด ๆ

ยิ่งคิด วิลาสินียิ่งร้อนวูบวาบไปทั้งตัวจนต้องหันไปคว้าแก้วน้ำเปล่ามาดื่มอึก ๆ เพื่อดับความความร้อนรุ่มในตัว แต่รู้สึกว่าการกระทำนี้จะไม่ค่อยได้ผลเท่าไรนัก

"ค่อย ๆ ดื่ม" เควินเตือน สายตาคมมองไปยังใบหน้าหวานที่ตอนนี้ได้แดงเรื่อไปทั้งสองพวงแก้มและได้ลามไปตามลำคอระหง และวันนี้สาวน้อยรวบผมมัดเป็นหางม้าทำให้เขาได้เห็นใบหูเล็กแดงก่ำ เด็กดีของเขาคงไม่รู้ตัวว่าตอนนี้เธอน่าเอ็นดูขนาดไหน

...............................

เผลอไม่ได้เลยลุง เต๊าะเด็กตลอดเลยอ่ะ 55555

แล้วเราก็มาดูเขาสวีตกัน แล้วเมื่อไหร่ชื่อเรื่องคนเถื่อนของเลตจะได้ทำง้านนน โอ๊ยน้อออ 5555