ตุบ!
“อ่ะ เอาของมึงไป”
“เชี่ยไรวะ?”
“...เงิน” ผมบอกไอ้หน้าหมาที่นั่งขมวดคิ้วมองซองสีน้ำตาลตรงหน้าที่ผมเพิ่งโยนลงไปที่โต๊ะให้มัน
“เงิน? เงินไรมึงติดเงินกูด้วยเหรอวะ”
“5 ล้านกูไงไอ้ห่า” ผมบอกมันแล้วทิ้งตัวนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามมันแล้วก็จ้องซองสีน้ำตาลที่เพิ่งพามันออกมาจากธนาคารสดๆ ร้อนๆ ไม่ถึงชั่วโมง
“5 ล้าน? มึง...” ไอ้เวกัสทำหน้าอึ้งมองผมตาไม่กระพริบ
“อืม” ผมพยักหน้ารับ ไม่อยากอธิบายมากเพราะไม่อยากเอาเจ้าขามาพูดในทางแบบนี้อีกแล้ว
“มึงรู้ได้ไงวะ น้องเขาบอกเหรอ เพราะกูเก็บคะ.../ เออน่ะ พอ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องนี้กูไม่อยากเอาเมียกูมาพูด” ผมพูดขัดจังหวะมันที่กำลังจะถาม ก็คงไม่พ้นถามว่าผมฟันเจ้าขาพิสูจน์ความบริสุทธ์แล้วเหรอ ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่อยากพูดถึงเจ้าขาในทางที่เป็นเรื่องบนเตียง ไม่อยากให้เธอเสื่อมเสีย ไม่อยากเอามาพูดสนุกปาก ผมรักไปแล้วครับ รักจนไม่สนใจห่าเหวอะไรทั้งนั้น รักมากจ
