“เดี๋ยวจะขังไว้ในนี้สักอาทิตย์ จะเอาแม่งทุกวันเลย เอาให้ท้องจะได้เลิกดื้อกับพี่สักที เตรียมดรอปเรียนอุ้มท้องซะ...หมั่นไส้”
“...บะ บ้า!” ฉันพูดได้แค่นั้นก็รีบจับผ้าห่มเอาไว้แน่นเพราะเขาขยับขึ้นเตียงแล้วคลานเข้ามาหาฉันช้าๆ สายตาเหมือนพร้อมจะกินปนหมั่นไส้อย่างที่เขาพูดจริงๆ
“ไม่บ้าหรอก เอาไงจะเป็นเมียก่อนหรือจะเป็นแม่ก่อน?” เขามาหยุดอยู่ข้างฉันแล้วชะโงกหน้ามาถามใกล้ๆ จนฉันรีบเอาผ้าห่มมาปิดหน้าให้เหลือแค่ตาเอาไว้
“มะ ไม่เป็นอะไรทั้งนั้นค่ะ”
“ยังจะดื้ออีก อยากท้าทายพี่เหรอเจ้าขา” น้ำเสียงกึ่งดุที่พูดออกมาทำให้ฉันเริ่มกลัว มันนอกเหนือจากที่ตกลงกัน ไม่ได้ตกลงกันแบบนี้สักหน่อย ฉันไม่เลือกอะไรทั้งนั้นแหละ
“ก็ไม่ได้ตกลงกันไว้แบบนี้” ทำไมฉันต้องทำเสียงอ้อมแอ้มตอบเหมือนตัวเองกำลังกลัวปนเขินแบบนี้ด้วยนะ
“ก็พี่จะเปลี่ยน เลือกมาเอาแบบไหนถ้าไม่เลือกพี่จะให้เป็นทั้งสองอย่างควบกันไปเลย”
“ไม่เลือกค่ะ”
