“หึๆๆ ยังไม่ตอบกูเลยว่าเหมือนกันไหม”
“ไม่เหมือน...ไม่มีทางเหมือนหรอกไอ้มิกซ์มึงจำไว้!”
“ไอ้กัส”
“อะไร?”
“เบื่อเมื่อไหร่เอามาให้กูกินบ้างนะ อยากลองชิมบ้างว่ะน้องเจ้าขาของมึงคนนี้”
“...” สารเลว ฉันได้แต่ด่าเขาในใจพร้อมกับร่างกายที่มันเริ่มสั่น ขนาดไม่ได้หันหน้าไปมองฉันยังรู้เลยว่าเขาต้องกำลังใช้สายตาแย่ๆ ของเขามองมาที่ฉันอยู่แน่นอน
“ไอ้เหี้ยมิกซ์!” พี่เวกัสตะคอกใส่เขาจนคนในร้านหันมามองฉันเลยรีบหันไปจับมือพี่เวกัสเอาไว้เพราะพี่เขากำลังจะพุ่งเข้าใส่ผู้ชายคนนั้น
“พี่กัสอย่าค่ะ นี่มันในร้านนะคะ อย่ามีเรื่องเลยนะคะคนที่เสียมีแต่พี่กัสเลยนะคะ” ฉันกอดแขนพี่เขาเอาเพราะกลัวจะสู้แรงพี่เวกัสที่กำลังโมโหไม่ไหว
“ก็ดีกว่าให้มันมาว่าเราเสียๆ หายๆ แบบนี้”
“พี่กัสเจ้าขาขอร้อง นะคะเชื่อเจ้าขาเถอะนะ” พี่เวกัสหันมามองหน้าฉันด้วยสายตาที่อ่อนลงแล้วเขาก็หันไปหาผู้ชายคนนั้น
“มึงฟังคำกูไว้ไอ้มิกซ์ ตีนกูพ้น
