Chapter 16 ปาสคาล...หมาป่าสีดำ
“ฉะ...ฉันเกลียดคุณ”
มนรดาพยายามปัดป้อง บีบขาเข้าหากันทว่าสองมือหนากลับจับมันให้อ้าออก ก่อนที่เขาจะรูดกางเกงในตัวจิ๋วออกจากสะโพกผายโดยไม่สนปฏิกิริยาขัดขืนของเธอเลยแม้แต่น้อย เพียงชั่วพริบตาเดียวกางเกงชั้นในก็ลงไปกองกับพื้นหินอ่อนเย็นเยียบ
“ข้าจะทำให้เจ้าเห็น ว่าร่างกายของเจ้าตอบข้าว่าอย่างไรบ้าง” เขาซุกหน้าลงไปอีกครั้ง ครานี้ปลายจมูกและริมฝีปากประกบชิดกลีบกุหลาบสีหวาน กดจมูกฝังลงไปในร่องแฉะจนร่างบางกระตุกซ่าน ก่อนจะค่อยๆ แลบลิ้นซากเลียกลีบดอกไม้อย่างช้าๆ เลียขึ้น เลียลง ละเลงอย่างเชื่องช้าเมื่อลากผ่านปุ่มเกสรรัญจวน เขาก็ระรัวลิ้นบดขยี้ปุ่มกระสันนั้น
“อะ...อาส์” มนรดาหอบหายใจแรง เธอเสียวซ่านจนร้องครางออกมาอย่างไม่อาจสะกดกลั้นอาการเอาไว้ได้
“คำตอบของเจ้ายังดังไม่มากพอ ข้ายังไม่ได้ยิน” หมาป่าหนุ่มหยักยิ้มที่มุมปากอย่างเป็นต่อ ก่อนจะสอดนิ้วเข้าไปในร่องลึกอ่อ
