Chapter 11 เปียโน...บรรเลงรัก
‘งดงามราวกับรูปสลัก’
มนรดาอุทานในใจ พิศมองชายหนุ่มด้วยความรู้สึกหลงใหล หากว่าเขาไม่ใช่หมาป่าใจร้ายเธอคงหลงคิดว่าเขาเป็นเทวาหาใช่ซาตานอย่างที่เขาทำกับเธอ
กาแอลหยุดเล่นเปียโนเมื่อรับรู้ได้ว่ามีผู้บุกรุกก้าวเข้ามาในห้อง ทั้งที่เขากำชับกับครูสและปาสคาลแล้วว่าห้ามเข้ามาในห้องนี้ยามเขาเล่นเปียโนโดยเด็ดขาด แต่แล้วทำไมยังกล้าขัดคำสั่ง ชายหนุ่มคิดอย่างฉุนเฉียวก่อนจะเงยหน้าขึ้น
หญิงสาวในชุดเดรสกระโปรงสีเขียวหยกรับกับผิวขาวนวลเนียน ผมดำคลับถูกสยายเต็มแผ่นหลังดูน่าทะนุถนอม ดวงตาของเธอกลมโตจ้องมองเขาด้วยสายตาใคร่รู้ ริมฝีปากนั้นที่เขาลิ้มชิมรสว่าหวานหยดปานน้ำผึ้งแม้มิได้แต่งแต้มเครื่องประทินโฉมก็กลับเป็นสีชมพูระเรื่อได้อย่างน่าหลงใหล เธอสวยจับตาจับใจ สวยเหมือน...
“มิรันดา...”
“มิรันดา...”
เคานต์กาแอลตะลึงงันราวกับโลกทั้งใบหยุดหมุน เมื่อเขาได้เห็นใบหน้าหญิงสาวอย่างช
