Chapter 8 เป็นเมีย...ของหมาป่า
‘เจ้าไม่มีสิทธิ์ถาม เพราะหน้าที่ของเจ้ามีเพียงสิ่งเดียว นั่นคือการมอบพรหมจรรย์ให้กับข้า!’
มนรดาสะดุ้งตื่นลืมตาโพลงในความมืด ใช่! เธอก็แค่ฝันร้าย ทั้งหมดทั้งมวลคือความฝัน เธอฝันว่าพ่อเลี้ยงจับเธอไปเซ่นไหว้หมาป่า แล้วหมาป่าก็แปลงร่างเป็นคนร่วมรักกับเธอ มันเร่าร้อนเสียจนเธอคิดว่ามันเป็นความจริง
แต่มันก็แค่ความฝัน หญิงสาวใช้หลังมือปาดเหงื่อบริเวณหน้าผาก ดวงตาเริ่มคุ้นชินกับความมืดมิด มองเห็นหน้าต่างบานใหญ่ ปลายผ้าม่านสีน้ำเงินสะบัดตามแรงลมทำให้เธอเห็นพระจันทร์ดวงโต ช่างเป็นพระจันทร์เต็มดวงที่งดงามจับตา เปล่งแสงสีเหลืองทองสุกสกาวเหนือน่านฟ้า เธอค่อยๆ เบือนสายตาไปรอบห้อง
นี่ไม่ใช่ห้องนอนของเธอ!
หญิงสาวผุดลุกขึ้นนั่งด้วยความตกใจ มีบางอย่างขยับอยู่ข้างกายเธอ มันอ่อนนุ่มราวกับเส้นไหมราคาแพง เมื่อสายลมโบกสะบัดผ้าม่านแสงจันทร์ก็สาดเข้ามาตกกระทบขนปุกปุยสีเงินยวงงดง
