Chapter 28

1735 Words

Cassandra’s POV “P-parang hindi ko na kaya, ang sakit Ron, para akong unti-unting pinapatay nito...” humihikbi kong sabi habang nakayakap ng mahigpit sa aking kaibigan, namumugto na ang aking mga mata dahil sa matinding pag-iyak. Nandito kami ngayon sa dalampasigan habang ang aming mga motor ay nakaparada sa di kalayuan. “Sshhhh... tama na Cassandra, huwag ka ng umiyak, pati ako ay nahihirapan na sayo, alam mo naman na doble ang sakit na nararamdaman ko kapag nasasaktan ka.” Malungkot na sabi nito habang hinihimas nito ang aking likod. Wala akong magawa kung hindi ang umiyak at maglabas ng sama ng loob, dahil pakiramdam ko ay sasabog na ang dibdib ko. Pasalamat na lang ako at may kaibigan ako na handang dumamay sa akin sa tuwing kailangan ko ng karamay. Ito kaagad ang una kong tinawa

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD