ตอนที่ 4

1659 Words

“ยังค่ะ หนูไม่ได้เป็นอะไรกับพี่วี” เธอหันไปบอกเสียงเบาแล้วก็ไม่รู้สิว่าทำไมถึงได้แคร์เขาด้วย “งั้นพี่ไปก่อนนะ คืนนี้ก็อย่าลืมนัดของเราละ” เขาไม่สนว่ามันจะดึกดื่นขนาดไหนหรอกแค่ได้พบเธอมันก็รู้สึกดีมากพอแล้วถึงได้ย้ำเธอหลายครั้งขนาดนี้ เวย์เดินเข้าไปภายในห้องเรียนเห็นสายตาเพื่อนที่มองแล้วก็อึดอัดมากแต่ทุกคนก็รู้นี่ว่าพี่วีตามจีบส่วนเธอหนีตลอดเวลาเท่าที่จะทำได้ ทำไมเธอไม่ยอมหนีพี่ดินนะทั้งที่ควรจะทำ! “ไงห่ะแกผู้ชายต่อยกันแย่งดังทั้งคณะเลยไหมละ?” กุ๊กไก่เพื่อนร่วมห้องเดินเข้ามาถาม “เออใช่ พี่วีก็ดีนะแต่คนใหม่เนี่ยใครเหรอหล่อเวอร์มาก” อินดี้เพื่อนอีกคนถามต่อ “พวกมึงนี่ก็เสือกเรื่องเวย์ดีจัง แต่ว่ามันเป็นใครเล่าให้เราฟังหน่อยดิ” เอ็มเพื่อนชายอีกคนเดินมาขัด “เฮ้อ…ก็ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละพี่วีจะลวมลามเขาก็แค่ช่วย” เธอบอกเท่านี้คนทั้งห้องก็มองกันหมด เธอก็เข้าใจนะที่เพื่อนอยากจะรู้แต่เรื่องทั้งหมดมันไม่มีอะไรนอกจากคนตีกันเพราะความเข้าใจผิดแต่พี่วีน่ะจะจูบเธอใครจะยอมละดีนะพี่ดินมาช่วยไม่อย่างนั้นดังทั้งคณะแน่ “เสน่ห์แรงจังทั้งพี่วีทั้งเอ็มแล้วไหนจะพี่คนนั้นอีกเลือกสักคนสิหรือจะเก็บไว้สะสมแต้มห่ะเวย์” กุ๊กไก่พูดกระแทกแดกดันเสียงแผ่วเบาแต่ชัดเจนก่อนจะนั่งเดิม เวย์ไม่ได้โต้ตอบกลับแต่รู้ตัวเองดีไม่ต้องการใครเลยทั้งนั้นเพราะไม่พร้อมจะมีความรักแต่ทำไมเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ภาพพี่ดินถึงได้ลอยมาขนาดนี้ด้วยนะ เขาหอมแก้มเธอไม่พอยังมาจูบหลังมืออีกแล้วยังมีท่าทางหวงอีกเขาชอบเธอจริงรึเปล่านะ คืนนี้อาจจะเป็นคืนสุดท้ายที่เธอพบกับเขาก็ได้เพราะคงต้องหาเรื่องห่างบ้างเนื่องจากว่าเขาน่ากลัวมาก ช่วงหลังมานี้เธอรู้สึกเหมือนว่ามีเขาวนเวียนอยู่ใกล้ๆเสมอจนบางครั้งเผลอคิดว่าเขาแอบตามดูเธอยังงั้นแหละ ในขณะเดียวกันชายหนุ่มเดินหิ้วขนมที่เอามาจากเพนท์เฮ้าส์ที่ค่อนข้างเยอะมากถ้ากินคนเดียวคงไม่หมดแน่นอนดังนั้นแบ่งคนอื่นกินบ้างจะเป็นไรไป เขาเดินเข้าไปภายในคอนโดหรูของเพื่อนส่วนพวกลูกน้องที่อยู่แถวนี้มันก็กินกันจนคลอเลสเตอรอลขึ้นสูงหมดแล้ว เหลือแค่เพื่อนนี่แหละที่ไม่ค่อยได้เอามาให้มั้งและอีกเหตุผลหนึ่งที่เขาใจดีเอาขนมมาให้เพราะคืนนี้เวย์จะมาหาเพื่อส่งขนมแต่ว่าเขาต้องการมากกว่านั้น “อีกแล้ว!!” โทนี่ครางเสียงหลงคิ้วขมวดเป็นปมเพราะขนมที่เพื่อนเอามาให้นี่แหละ “อะไรของมึง!?” เขาวางลงก่อนเปิดน้ำอัดลมดื่มให้สดชื่น “ขนมนี่ไงกูถามจริงมึงเป็นเหี้ยไรเนี่ยเอามาให้แดกทุกวันเลย” ถ้าเพื่อนมันยังเป็นแบบนี้อีกหน่อยพวกเขาคงอ้วนเป็นหมูวิ่งไล่คนไม่ทันจนต้องกลิ้งแทนแน่นอน “กูแค่ซื้อมาเยอะแล้วกินไม่หมดเฉยๆ” “แล้วมึงไม่เหนื่อยเหรอว่ะเมื่อคืนตีสามกว่ามึงออกไปทำงานกว่าจะเสร็จก็เกือบเช้า ตอนนี้ก็เที่ยงแล้วกูถามจริงมึงได้หลับได้นอนบ้างรึยัง?” วงจรชีวิตเพื่อนรักมันค่อนข้างน่ามึนงงนิดหน่อยคือว่ามันไม่สนโลกไม่สนห่าหอกอะไรเลยอยากทำอะไรก็ทำไม่สนเวลาว่าจะกี่โมงแค่มันพอใจแค่นั้นก็พอ “ยังวะ กูพึ่งกลับมาจากธุระสำคัญมากเมื่อเช้านี้เอง” “เดี๋ยวนะมึงส่งงานตอน 6 โมงเช้าแล้วนี่ชารีฟมันก็ส่งเงินที่เหลือมาให้ครบแล้วธุระมึงคืออะไรอีก?” โทนี่ลองทบทวนเรื่องทั้งหมดก็ยังไม่เห็นธุระอะไรของมันเลยสักนิดเดียวว่าคืออะไรอีก “เสือก!” คำเดียวคงชัดเจนพอ “อย่าบอกนะว่ามึงมีความรัก?!” โทนี่มองเพื่อนชัดๆเห็นรอยยิ้มมุมปากของมันก่อนจะมองถุงขนมในมือมันน่าสงสัยมาก “เออ! กูมีแต่กูหวงอีกนานกว่าพวกมึงจะรู้จัก” ฮาร์ดินตอบไปตามตรงก่อนจะเอนตัวนอนลงบนโซฟานุ่นเริ่มคิดถึงคืนนี้ว่าควรจะเอายังไงต่อดี อย่างน้อยวันนี้ก็ได้กินข้าวกับเธอครั้งแรกหลังจากที่ชวนทุกวันทุกคืนก็ถูกปฏิเสธตลอด เรื่องคืนนี้จะรวบรัดขืนใจเลยดีไหมหรือล่อลวงให้หลงรักก่อนดีนะ แค่คิดถึงทำไมต้องยิ้มวะแม่งโคตรเหี้ยเลย! “กูนึกว่ามึงรักใครไม่เป็น!” โทนี่พูดลอยๆคิดว่าความรักของฮาร์ดินต้องเกี่ยวกับขนมที่มันขนมาให้ทุกวันแน่นอน ตายห่าละ! ถ้ามันเกิดรักแม่ค้าขนมพวกเขาไม่ต้องกินจนเบาหวานขึ้นไขมันอุดตันเส้นเลือดเลยรึไงห่ะ โทนี่ปลายตามองเพื่อนแม่งหลับไปเฉยเลยแต่คงจะไม่สนิทหรอกเพราะมันไม่เคยหลับสนิทสักครั้งเหมือนพวกเขา “กูก็คนก็มีหัวใจป่ะ?” เขารู้ว่าคนอื่นคิดว่าเขาเป็นเครื่องจักรกลมากกว่าสิ่งมีชีวิตซะอีก คงเพราะว่าที่ผ่านมาเขาฆ่าคนเพื่อความสนุก ตอนนี้มีธุรกิจอพาร์ตเมนหอพักหรู คอนโดให้เช่าหลายห้องและหมู่บ้านอีกสิบแห่งหรือแม้แต่ธุรกิจอื่นๆที่ทำเงินมากมายแต่ก็ยังคงรับฆ่าคนเป็นว่าเล่นเหมือนเดิมทั้งที่สามารถถอยออกมาสั่งงานและวางแผนก็ได้ เขามันเลือดเย็นในสายตาทุกคนเสมอ! หอพักนักศึกษาเป็นอะไรที่เขาไม่ค่อยชอบเท่าไรนักเพราะความวุ่นวายแต่ถึงอย่างนั้นเขาก็เคยเข้ามาแล้วเมื่อคืนนี้เองโดยที่เจ้าของห้องไม่รู้สึกตัวสักนิดเลย เหอะ! ห้องเรียบร้อยจังนะเวย์ เขาไม่รู้ว่ามาที่นี่ทำไมรู้แต่ว่าต้องมาให้ได้แค่นั้นเองถึงจะน่าแปลกไปบ้างแต่ช่างมันเขาไม่สนอะไรอยู่แล้ว เขาต้องการรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเธอแต่ก็ไม่ต้องการจะจ้างใครให้สืบหรือแม้แต่ให้ลูกน้องหาประวัติเพิ่มเติม ตอนนี้เขาแค่ให้คนติดตามเธอและรายงานชีวิตประจำวันมามันก็เพียงพอแล้ว อ่อ..อีกอย่างคือรูปที่ถ่ายเมื่อคืนภาพสวยดีพึ่งเอาไว้ล้างเมื่อบ่ายเอง “ตู้เย็นมีแค่น้ำนมอาหารแช่แข็ง ถ้าอยู่พี่เวย์คงได้กินของสดใหม่ทุกวันแน่” เขาเดินสำรวจห้องเธออย่างถือสิทธิ์แล้วก็ไม่มีใครสงสัยเพราะหอพักที่เธออยู่มีเขาเป็นเจ้าของเรียบร้อยแล้วเมื่อเดือนก่อนนี่เอง ในช่วงเวลานี้เขามีทุกอย่างที่สามารถควบคุมเธอให้มาเป็นนกน้อยในกรงทองและรอรับความรักของเขาแต่ความมั่นใจมันเปลี่ยนไปเพราะเธอไม่มีสัญญาณตอบกลับมาเลยนี่สิ เขาไม่หล่อพอหรอหรือว่ารวยน้อยไปจะยังไงก็ช่างเถอะขอดูโน๊ตบุ๊คหน่อยนะ! “รหัสผ่าน?” เด็กเวย์รอบคอบเหมือนกันเห็นปรกติไร้เดียงสามาจนดูไม่มีพิษภัย “เฮ้อ…คืนนี้เจอกันพี่จะทำให้หนูรู้สึกต้องการเอง” เขาถนัดถอดและสอดใส่มากๆเพียงแต่ที่ผ่านมาทำไปเพราะระบายอารมณ์แค่นั้นเอง มันก็ปรกติของผู้ชายไม่ใช่เหรอ? ชายหนุ่มล้มตัวนอนลงบนเตียงแล้วตะแคงมองพื้นที่ข้างๆสูดกลิ่นหอมของที่นอน ฝ่ามือลูบไล้เต็มไปด้วยความหลงใหล ต้องการเวย์เหลือเกิน มือหนาเลือนไปปลดหัวเข็มขัดออกสอดมือเข้าไปสัมผัสแก่นกายที่แข็งขึ้นเพียงแค่จินตนาการว่ามีเธอนอนด้วยกันแล้วขยับมือชักรูดแรงพอดี เริ่มหอบหายใจแรงขึ้นกัดปากครางเบาๆด้วยความสุข “อ๊าส์...เวย์...อ๊าส์…” ให้ตายเถอะทำไมมีความสุขแบบนี้วะ เขาใช้เท้าเขี่ยกางเกงออกพ้นเรียวขาแล้วถีบลงไปกองกับพื้น มือยังคงขยับชักแก่นกายด้วยมือข้างขวาส่วนมือข้างซ้ายถือโทรศัพท์เลื่อนภาพที่แอบถ่ายเธอมาได้ แววตาเคลิ้มมองรูปเธอที่ส่งยิ้มให้เขาอย่างไม่หยุดเพียงไม่นานน้ำสีขาวขุ่นก็พุ่งออกมาราวกับน้ำพุ เขานอนหงายแผ่หลาลมหายใจยังไม่คงที่เท่าไรริมฝีปากยิ้มออกมาเหมือนคนเคลิ้มฝันกำลังเมาอะไรสักอย่าง “นี่เราทำอะไรกับพี่ห่ะเวย์?” เขาหันมาต่อว่ารูปถ่ายน่ารักของเธอก่อนจะหยิบกระดาษทิชชูมาเช็ดคราบน้ำกามที่เปื้อนที่นอนอยู่ไม่มากแล้วใส่กางเกงให้เรียบร้อยดังเดิม มันน่าขำนะที่เขาต้องมาชักว่าวแบบนี้! “ไหนดูสิว่ามีอะไรน่าสนใจบ้าง” เขาเดินไปมาในห้องเธอเหมือนว่าเป็นคนบ้าก่อนจะมาสะดุดที่ตะกร้าผ้าที่มองอย่างไม่ใส่ใจแต่มือกลับหยิบกางเกงชั้นในขึ้นมาดูคิดว่าจะวางนะแต่ดันเอาเข้ากระเป๋าซะงั้น! “สีฟ้าอ่อนน่ารักจังแล้วใส่เสื้อแบบไหนนะ” นัยน์ตาเป็นประกายวาววับหยิบเสื้อชั้นในของเธอขึ้นมาลูบไปกับโครงที่ฟองน้ำน้อยมากและเขาเก็บเข้ากระเป๋าอีกตามเคย แกร๊ก! "ฉิบหายแล้ว!!” เวย์กลับมาแล้ว!!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more