“แม่ครับ เทพขอโทษครับที่มาช้า พอดี...” เทพนิธิยังไม่ทันจะอธิบายเหตุแห่งความล่าช้ามาสายให้กับมารดาฟังจนจบ สายตาเหลือบไปเห็นผู้หญิงใบหน้าหวานเจิดจรัส พกพาดวงตากลมโต ใบหน้ารูปหัวใจ จมูกนิด เรียวปากจิ้มลิ้มพริ้มเพรา เขาจำได้ใบหน้านี้สร้างความประทับใจกับเขาจนไม่อาจลืมได้ กระทั่งติดตาตรึงใจเขาตั้งแต่เห็นเธอ เปิดประตูรถออกมาเจรจากับเขาบนท้องถนนเมื่อร่วมชั่วโมงที่ผ่านมา
หลังจากต้องรีบไปส่งแอมมี่ยังกองถ่าย กว่าจะสลัดเจ้าหล่อนได้ นับว่าเสียเวลาหลายนาที หากหล่อนไม่ต้องรีบถ่ายละคร เขาคงเสียเวลากับหล่อนอีกนาน เมื่อได้รับอิสระ เขาจึงรีบบึ่งรถมายังโรงแรมแห่งนี้ราวกับขับจรวจยังไม่ปาน นับได้คุ้มค่าเมื่อได้เจอกับสาวน้อยน่ารักโดยไม่คาดฝัน เขายังคิดทบทวน เพื่อหาทางได้พบเธอ ในระหว่างทางขับรถมาพบมารดา โชคช่างเป็นใจเข้าข้างเขา เมื่อได้เจอกับเธออีกครั้ง ใบหน้าหวานปะทะสายตาระยะใกล้แค่เอื้อม โดยไม่ต้องออกแรงตามหา
