เซบาสเตียนไม่พูดพล่ามให้เสียเวลาอีกต่อไป นอกจากเวลาที่ใช้ต่อลองกับเศษสวะอย่างไอ้เปี๊ยกเขายังมีสิ่งสำคัญรอการกลับไปในทุกวินาที มือใหญ่หยิบมัจจุราชสีดำทะมึนกระแทกเต็มแรงวางลงบนโต๊ะ เปี๊ยกไม่ทันได้เตรียมใจรอรับกับทางเลือกที่เซบาสเตียนเตรียมการไว้ให้ แต่เขาก็นึกไม่ออกอยู่ดีนอกจากหาเงินมาคืน เขาควรจะมีทางออกทางไหน เปลือกตาเปี๊ยกดีดกว้างเขาสั่นไปทั้งกาย เหงื่อกาฬแตกซ่านไม่ต่างอะไรกับยืนอยู่บนปล่องภูเขาไฟที่พร้อมจะระเบิดได้ทุกวินาที
“อะไรครับ” เปี๊ยกกลั้นใจถามขณะพยายามรวบรวมสติที่เหลืออยู่กับตัวเพียงไม่กี่เปอร์เซ็นถามราชสีห์แห่งความตายออกไป
“เลือกระหว่างให้คนของฉันฆ่าแกด้วยปืนกระบอกนี้ หรือแกยินดีจะยิงตัวตายเอง รีบๆเลือกซะฉันเสียเวลากับแกมากพอแล้ว” คิดถึงแม่ตัวบางหอมกรุ่น กับแววตาช่างต่อต้านจากภรรยาหมาดๆทางกฎหมายใจแทบขาดเขาอยากจะจัดการกับหญิงสาวให้ถูกต้องทั้งทางนิตินัยและพฤตินัยแทบทนไม่ไหว หา
