My Wife ภรรยาเด็กจอมยุ่ง

Chapter 18

และตอนนี้ก็เป็นเวลาเกือบเที่ยงคืนแล้ว เขาชวนเด็กสาวกลับบ้านเพราะปกติดิวจะไม่นอนดึกขนาดนี้ถ้าไม่ติดงานอะไร เธอคงชินกับการอยู่กับเขานานซักสามสี่ทุ่มเข้านอนแล้ว ดูจากสภาพตอนนี้น่าจะง่วงพอสมควร

"ไหวมั้ยคะเด็กเตี้ย"

"ง่วงค่ะ ดึกแล้วอ่ะ"

ดิวกอดแขนชายหนุ่มก่อนจะซบใบหน้าลงกับอกแกร่ง เขากอดหญิงสาวพลางลูบปลอบก่อนจะหันไปคุยกับเพื่อนคนอื่นๆ

"กูพาเมียกลับแล้วนะ ง่วงแล้ว"

"อืมๆ นอนโรงแรมมั้ยมึงขับรถไหวป่ะ"

"ไหวๆ วันนี้ไม่ดื่มเยอะมากขนาดนั้น ยังไงเจอกันนะเว้ย ส่วนเรื่องหุ้นไงก็ส่งสัญญามาให้อ่าน เดี๋ยวจะใส่ชื่อผู้ถือหุ้นเอง"

ว่านพยักหน้ารับทราบก่อนจะพากันเดินมาส่งเพื่อน ส่วนพวกเขาคงพาเด็กๆไปจัดต่อที่โรงแรม ตอนแรกจองให้เพื่อนไว้ด้วยแต่มันบอกว่ามีเด็กมาด้วยก็เลยยกเลิกไปก่อน

"ขับรถดีๆนะมึง น้องดิวดูเพื่อนพี่ด้วยนะครับปกติมาแล้วมันไม่ค่อยขับรถกลับเท่าไหร่"

"ได้ค่ะ ถ้าพี่น้ำเหนือไม่ไหวเดี๋ยวดิวขับให้เอง ยังไงหนูขอตัวกลับก่อนนะคะ สวัสดีค่ะพี่ๆ"

หญิงสาวยกมือไหว้อย่างนอบน้อบ คนอื่นๆรับไหวแทนไม่ทันก่อนจะยิ้มออกมาอย่างเอ็นดูเด็กสาวตรงหน้า น่ารักนิสัยขี้อ้อนแบบนี้ไม่แปลกใจที่น้ำเหนือมันทั้งรักทั้งหลง ไอ้นี่มันแพ้ผู้หญิงขี้อ้อน ถ้ารุกมันก่อนหรือสไตล์เซ็กซี่มันกินชั่วคราวแค่พอแก้ขัดเท่านั้น

"สวัสดีครับคนสวย กลับดีๆนะ"

"ค่ะ ไปกันค่ะ"

ทั้งสองคนกุมมือเดินออกไปพร้อมกัน เขาขับรถพาหญิงสาวกลับมาที่ไร่เพราะคิดว่านอนสบายกว่าที่โรงแรมเยอะ พรุ่งนี้จะได้นอนยาวๆไปเลยไม่มีงานอะไรให้ทำด้วย

"กลับบ้านกันนะ"

"ขับรถไหวหรือเปล่าคะ งั้นเดี๋ยวดิวเช็ดหน้าให้ดีกว่า"

เธอเปิดลิ้นชักหน้ารถหยิบผ้าเย็นขึ้นมาใช้ซับใบหน้าให้ชายหนุ่มอย่างเบามือ เขาเหลือบสายตามองหญิงสาวก่อนจะยื่นมือไปลูบผมเธออย่างหวงแหน

"คราวหลังไม่แต่งตัวโป๊นะเข้าใจมั้ย"

หญิงสาวอมยิ้มก่อนจะเก็บผ้าไว้ในมือแล้วเอ่ยออกมาเสียงสดใส

"ตอนแรกไม่ได้กะว่าจะทำแบบนั้นค่ะ แต่ตอนไปห้องน้ำมีผู้หญิงคุยกันว่าจะแต่งตัวโป๊ๆมาอ่อยพี่น้ำเหนือและจะพาไปกินกันต่อด้วย ดิวก็เลยแต่งตัวไปสู้เลยว่าแต่ไหนตอบมาก่อนว่าใครสวยกว่ากัน"

หญิงสาวจ้องหน้าชายหนุ่มอย่างกดดัน เขาหลุดขำออกมากับท่าทีจริงจังของเธอเป็นอย่างมาก

"จริงจังมากไปรึเปล่าเนี่ย"

"ไม่จริงจังอะไรทั้งนั้นแหละ ตอบดิวมาก่อนค่ะว่าใครสวยกว่ากัน ระหว่างผู้หญิงที่ชื่อหมิวกับดิว"

"หนูสวยที่สุดแล้วค่ะ ไม่งั้นพี่จะไล่เธอกลับในคืนนั้นแล้วมาปล้ำหนูแทนเหรอ"

หญิงสาวตีแขนชายหนุ่มทันทีที่ได้ยินประโยคนั้น อุตส่าห์ลืมได้เลือนลางแล้วนะพูดถึงอีกแล้ว

"คนบ้า! พูดถึงทำไมอีก"

"เอ้า... มันเป็นครั้งแรกของเราสองคนนี่ ถึงการเจอกันครั้งแรกมันจะเลวร้าย แต่พี่ก็รับผิดชอบเรานึกไปถึงก็ให้มันกลายเป็นเรื่องตลกไปสิ"

"มันตลกไม่ออกนะสิคะ แต่ว่า... ถ้าครั้งนั้นเราสองคนไม่เจอกันตอนนี้พี่น้ำเหนือก็คงไปนอนกับผู้หญิงคนใดคนหนึ่ง ในขณะที่ดิวน่าจะทำงานอยู่ที่โรงแรมซักที่"

เธอหันไปมองชายหนุ่มอย่างรู้สึกเศร้าเล็กน้อย แต่เธอคงไม่ได้รู้สึกแย่เท่าไหร่ถ้าเขาจะไปนอนกับใคร แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้วเขายังกินนอนกับเธออยู่ถ้าต้องแบ่งผู้ชายไปให้คนอื่นเชยชมเธอคงใจกว้างเกินคนไปมาก

"มันคืออดีตไปแล้ว ตอนนี้เราอยู่ด้วยกันที่นี่ พี่ไม่อยากให้ดิวนึกไปถึงอดีตอีก จำไว้ว่าต่อจากนี้ไปดิวมีพี่เป็นครอบครัว มีพ่อกับแม่พี่เป็นญาติผู้ใหญ่คนหนึ่ง พวกท่านเอ็นดูเราเหมือนลูกมากเลยนะ แล้วเวลาพี่ให้อะไรดิวต้องรับไว้ทุกอย่าง พี่ไม่ได้แช่งว่าเราสองคนจะต้องไปจากกันแต่ถ้าวันนั้นมันจะมีจริงหนูจะได้มีทุกอย่าง มีเงินดูแลตัวเองได้"

หญิงสาวมองเขาอย่างซาบซึ้งใจมาก ใช่ว่าเธอคิดการไกลคนเดียวซะเมื่อไหร่ ที่เขาพยายามซื้อนั่นซื้อนี่ให้และโอนเงินให้ตลอดทุกเทศกาล คงเป็นเพราะอยากให้เธอมีเงินเก็บในเวลาที่เขาไปจากเธอ

"พี่น้ำเหนือจะทิ้งดิวแล้วเหรอคะ"

หญิงสาวเอ่ยออกมาเสียงเบา แค่คิดก็ใจหายแล้วนะ ตอนนี้เหมือนเขาคือครอบครัวคนเดียวที่เธอมีอยู่ เขาคือทุกอย่างในช่วงเวลาชีวิตของเธอในตอนนี้และถ้าเป็นไปได้เธออยากมีเขาเป็นอนาคตไปอีกนานแสนนาน ไม่รู้ว่ามันจะขอมากไปหรือเปล่าแต่เธอมีความคาดหวังไว้ค่อนข้างสูง ถ้าไม่มีเขาวันหนึ่งเธอคงเหลือตัวคนเดียวอีกครั้ง เพราะทุกวันนี้พ่อกับแม่แทบจะเหมือนเป็นคนอื่นไปแล้ว ยิ่งพักหลังโทรมาขอเงินบ่อยขึ้นอย่างกับรู้ว่าเธอมีเงิน

"ทำไมพูดแบบนั้น เราไม่ได้ทำอะไรผิดเลยพี่จะทิ้งได้ยังไง"

"ก็พี่พูดว่าให้ดิวเก็บเงินไว้เยอะๆ จะได้มีเงินดูแลตัวเองไง"

เขายิ้มออกมาก่อนจะหยีผมหญิงสาวเล่นอย่างเอ็นดู

"เขาเรียกเปรียบเทียบเฉยๆว่าถ้าวันหนึ่ง หมายถึงว่ายกตัวอย่างไง..."

เธอก้มหน้าลงอย่างรู้สึกไม่ดี ไม่ชอบให้เขาพูดแบบนี้เลยมันเหมือนวันหนึ่งเขาจะทิ้งเธออย่างนั้นแหละ ถึงจะพูดไปงั้นก็เถอะ น้ำเหนือยื่มมือไปกุมมือหญิงสาวไว้ก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ

"เอางี้พี่เปลี่ยนคำพูดใหม่ พี่ให้เพราะอยากให้ดิวมีเงินไว้เก็บเยอะๆ พี่รู้ว่าเราขี้เกรงใจไม่ชอบขอนั่นขอนี่ ขนาดค่าเทอมล่าสุดยังแอบเอาเงินตัวเองไปจ่าย ถ้าพี่ไม่ถามก็ไม่ยอมบอก เพราะแบบนี้แหละพี่ถึงอยากให้ดิวมีอะไรทำ อย่างลงทุนกับเพื่อนพี่เงินมันก็ไม่ได้เยอะอะไร พี่ให้หนูไปห้าล้านถ้าวันหนึ่งตรงนั้นมันไปได้ดีมากแล้วอยากจะขยายให้มันใหญ่ขึ้น ถึงเวลานั้นหนูใช้เงินตัวเองทำทุนต่อก็ได้ แบบนี้สบายใจขึ้นป่ะ"

หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองเขาก่อนจะพยักหน้ายิ้มๆ แค่ไม่พูดว่าจะไปจากเธอหรือทอดทิ้งเธอก็รู้สึกดีขึ้นมากแล้ว เธอไม่ได้อยากเป็นแบบนั้นแต่ก่อนมาเจอเขาเธอเป็นเด็กที่ขาดความอบอุ่นมาโดยตลอด ถึงจะมีพ่อมีแม่แต่พวกเขาไม่ได้เอาใจใส่มากมายนัก ส่วนใหญ่โตมากับคุณยายพอท่านเสียชีวิตลงเธอก็ทำอะไรด้วยตัวเองทุกอย่าง พอวันหนึ่งได้มาเจอเขาที่เอาใจใส่และให้ทุกอย่าง จะบอกว่าเขาสามารถเติมเต็มสิ่งที่ขาดสิ่งที่เธอโหยหามาทั้งชีวิตเลยก็ได้ เธอคาดหวังไว้สูงมากว่าเขาจะเป็นคนที่อยู่ข้างเธอในชีวิตจากนี้ตลอดไป อาจจะขอมากไปจริงๆแหละ

"ไม่ต้องหน้าเศร้าเลย พี่ไม่เคยพูดว่าจะทิ้งเราซะหน่อย น่ารักขนาดนี้ใครจะทิ้งลง ว่าแต่เตรียมใจไว้ยังถึงบ้านนี่ได้คลานลงเตียงเลยนะ"

เขายิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ หญิงสาวกอดแขนชายหนุ่มแน่นก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงหวาน

"วันนี้พี่น้ำเหนือน่ารักที่สุดเลยค่ะ ดิวจะยอมคลานลงเตียงวันหนึ่งก็ได้"

"อ่าว.. พูดแล้วนะ พูดเองนะ"

เขายิ้มออกมาก่อนจะดึงเธอมาไว้แนบอก หญิงสาวพยักหน้าออกมาอย่างเต็มใจ เขาดีกับเธอมากขนาดนี้ทำไมต้องเล่นตัวหรือทำเหมือนตัวเองเป็นต่อด้วยล่ะ

'แค่ทำตัวน่ารักให้เขาเอ็นดูในทุกวัน เธอจะกับเขาอยู่ได้นานที่สุดแค่นี้ทำได้สบายมาก'