Şaşkınca ona bakarken o şaşkınlığıma hiç aldanmadı. Sanki bu konuşmayı daha önce yapmışız gibi rahattı. Onun aksine ben ne yapacağımı bilemiyordum. O benim gerginliğime rağmen rahat, sevimli ve oldukça normaldi. Ben ise diken üstünde duruyordum. Benim bu şaşkın halime sırıtıp;
' ' Cemre ben senin çocukluğunu biliyorum. ' '
Ne alakaydı şimdi bu? Zaten bunu söylemişti neden tekrar edip duruyordu? Altında yatan farklı bir anlamla söylediğini bildiğimden iç çekip sordum;
' ' Nasıl? ' '
' ' Sen uyurken bir elini yastığın altın koymadan uyumazsın. Bu çocukken böyleydi. Sonra o gün yani intihar ettiğin daha doğrusu çalıştığın gün fark ettim hala o şekilde uykuya dalıyorsun. ' '
Nefesimi verirken konuşmanın nereye gideceğini anladım.
' ' Yani? ' '
' ' Sana hislerimi açık açık söylediğimd
