เช้าวันถัดจากคืนวิวาห์นาถลดาฝันร้ายทั้งคืน แต่หล่อนกลับจำไม่ได้ว่าฝันอะไร รู้แต่เพียงว่าในฝันเหมือนตอนสุดท้ายหล่อนจมน้ำและอึดอัดหายใจไม่ออก เลยต้องดิ้นรนให้ถึงที่สุดเพื่อหนีให้พ้นจากสาหร่ายที่พันเรือนร่างหล่อนไม่ให้ขยับเขยื้อน หล่อนสะดุ้งตื่นพร้อมกับความรู้สึกที่ยังมีสาหร่ายรัดพันอยู่ยังไม่หายไป...
หนำซ้ำยังรู้สึกว่ามีหอยเม่นตำที่คอด้วย... มันคืออะไรกัน...
นาถลดาดิ้นอึกอัก ก่อนจะย่นคิ้ว... แล้วดวงตาคู่สวยก็เหลือกโพลงหายงัวเงียในทันใดเมื่อรู้สึกว่าไม่ใช่สาหร่ายหรอกที่พันร่างหล่อนแน่นดิ้นหนีไม่หลุด แต่มันคนต่างหาก อีกทั้งหอยเม่นที่ทิ่มที่คอก็หนวดของคนนั้นอีกด้วย...
“เควิน” นาถลดาร้องอุทานขึ้นมา... เมื่อเห็นคนที่หล่อนรวบรวมแรงทั้งหมดที่มีผลักออกจากตัวเพราะความตกใจ แต่หล่อนตะลึงสุดๆ เมื่อเห็นว่าเป็นเขา ถึงแม้จะแต่งงานกันแล้วก็เถอะ การตื่นขึ้นมาแล้วเห็นเขาอยู่บนเตียงเดียวกันมันก็ระทึกใจอยู่ด
